Miód jest postrzegany, jako niezwykle zdrowy składnik diety. Czy słusznie? To zależy dla kogo. Ogólnie ze względu na dużą zawartość węglowodanów miód możemy potraktować jako skoncentrowane źródło energii. Dlatego podobnie jak odżywki węglowodanowe nie jest polecany w większych ilościach w trakcie redukcji tkanki tłuszczowej i u osób mających problem z nadmiarem tkanki tłuszczowej.
Do głównych składników miodu należą woda i węglowodany. Cukry stanowią 95–99% suchej masy miodu, a w ich składzie dominują łatwo przyswajalne monosacharydy t.j.: fruktoza (38,2%), glukoza (31,3%) oraz disacharydy (maltoza, sacharoza i izomaltoza). Wśród węglowodanów znaleźć można również turanozę, celobiozę, izopanozę i wiele innych w różnych ilościach.
Jeśli chodzi o osoby aktywne fizycznie, miód jest przydatny, o ile nie podajemy go zbyt dużo jednorazowo. Glukoza regeneruje uszczuplone zasoby glikogenu mięśniowego, a fruktoza: wątrobowego (fruktoza po przemianach do glukozy potrafi też regenerować ogólnoustrojowe zapasy cukru). Glikogen mięśniowy stanowi lokalne źródło energii, z kolei wątrobowy podtrzymuje stężenie cukru we krwi.
Jeśli podajemy nadmierną ilość miodu (czy dowolnych innych węglowodanów) osobie, która ma problem z kontrolowaniem masy ciała, to możemy jej zaszkodzić.
Niemniej miód to nie tylko węglowodany, ale wiele składników które znacząco różnią go np. od cukru.
Źródło: Danila Cianciosi i in. Phenolic Compounds in Honey and Their Associated Health Benefits: A Review https://www.mdpi.com/1420-3049/23/9/2322/htm
Miód zawiera składniki:
- antybakteryjne. Zastosowanie miodu jako środka przeciwdrobnoustrojowego znane jest od czasów starożytnych. Istnieje kilka badań dotyczących przeciwbakteryjnego działania miodu, który wydaje się działać zarówno na bakterie Gram-dodatnie, jak i Gram-ujemne, chociaż te pierwsze są bardziej wrażliwe.
- antynowotorowe. Potencjalny wpływ miodu na raka został zbadany zarówno pod względem profilaktyki, progresji, jak i leczenia. Miód działa na różnych etapach raka, na inicjację, proliferację i progresję procesu nowotworowego.
- antyoksdacyjne (stres oksydacyjny jest główną przyczyną starzenia się tkanek),
- o działaniu przeciwcukrzycowym,
Może chronić:
- układ krążenia,
- układ nerwowy,
- układ oddechowy,
- układ pokarmowy,
Czy miód ma wpływ na kaszel?
Brytyjski Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych i Wyrobów Medycznych (Medicines and Healthcare Products Regulatory Agency, MHRA) w 2010 r. zakazał stosowania najpopularniejszych leków na kaszel bez recepty, dzieciom poniżej 6 roku życia. Sugeruje zamiast tego picie cytryny z miodem. Wkrótce wybuchł gigantyczny skandal.
Okazało się, iż istnieje tylko jedno badanie wysokiej jakości (randomizowane). Zostało ono szeroko rozpowszechnione w USA np. przez Iana Paula, w grudniu 2007 r. opublikowano w „The Guardian” artykuł pt. (w wolnym tłumaczeniu) „Miód jest lepszy, niż leki na kaszel”.
W badaniu wzięło udział 105 dzieci w wieku 2-18 lat z kaszlem, obecnym jako część zakażenia górnych dróg oddechowych.
Podawano im:
- strzykawkę pełną miodu,
- pełną dekstrometorfanu o smaku miodowym (często występującego składnika leków na kaszel bez recepty),
- pustą (grupa kontrolna).
Rodzice dzieci zgłaszali telefonicznie, jaki wpływ każdy rodzaj kuracji miał na sen i kaszel u dzieci. Obserwacje te porównano z obserwacjami wykonanymi na noc przed leczeniem. Każda grupa wykazała zmniejszony kaszel i lepszą jakość snu w porównaniu do poprzedniej nocy, a szczególnie dobre wyniki odnotowano w grupie miodu.
Naukowcy doszli do wniosku, że „miód był najskuteczniejszym sposobem leczenia kaszlu i zaburzeń snu, które powoduje”.
Badanie zostało silnie skrytykowane przez ekspertów, zwłaszcza na stronie internetowej NHS. Było prowadzone na zbyt małą skalę, za krótko, dane bazowały na subiektywnych odczuciach, było źle kontrolowane, a na dodatek wspierane finansowo przez ... amerykańskie stowarzyszenie producentów miodu (National Honey Board). W rzeczywistości porównywanie miodu z grupą dekstrometorfanu, nie wykazało różnic istotnych statystycznie dla żadnego wyniku. Jedynie statystycznie istotne wyniki tego badania, mówiące o tym, iż miód zmniejszał częstotliwość kaszlu bardziej, niż podawanie powietrza, można łatwo przypisać samemu efektowi placebo. „The Guardian” opublikował sprostowanie.
Podsumowanie
Miód może być przydatnym składnikiem diety osób aktywnych fizycznie, jak wszystkie źródła węglowodanów powinien być ograniczany u osób, które mają problem z przyrostem masy ciała.
Referencje:1.Karolina Rudnicka, Paulina Kwiatkowska, Adrian Gajewski, Magdalena Chmiela „Mikroflora miodu jako źródło spor c. botulinum i przyczyna rozwoju botulizmu niemowląt– rozważania na temat zasadności oczyszczania mioduw kontekście obowiązującego prawa” http://www.pm.microbiology.pl/web/archiwum/vol5422015184.pdf 2.Susan K Raatz LuAnn K Johnson Matthew J Picklo “Consumption of Honey, Sucrose, and High-Fructose Corn Syrup Produces Similar Metabolic Effects in Glucose-Tolerant and -Intolerant Individuals” https://academic.oup.com/jn/article/145/10/2265/459011 3.Hywel Evans,1 Catherine Tuleu,2 and Alastair Sutcliffe “Is honey a well-evidenced alternative to over-the-counter cough medicines?” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2862067/
