Viki - OCR, Trail Running, Hyrox

Prognozuję dużo treningów w zwisie

Taa i jeszcze ręką mi się urwie
Niestety hormony w ciąży robią bałagan w organizmie, stawy się rozluźniają i wogóle człowiek nie funkcjonuje tak jak powinien. Ech...
Jak ja wytrzymam tyle bez chodzenia to nie wiem.
Ciekawe czy będę miała siłę na kule.

O rany współczuję mega

Cod a tyle co pisałam u Ciebie że współczuję leżenia i nie wiem czy bym dała radę. A teraz sama muszę leżeć. Ech....






Zmieniony przez - Viki w dniu 2020-07-03 17:18:37

No jak widać każdy coś masakra oby się szybko zagoiło

Viki--przykra sprawa ,lecz bądż dzielna i śmigaj na maxa na kulach
ręce masz silne --dasz radę
to mówiłem ja --ten co śmigał po amputacji długo długo przy pomocy kul

Normalnie nie wierzę ale jak widać Ty + prosta droga to kiepskie równanie.
Viki zdrowiej i uważaj na siebie.

Uuu, to się koleżanka załatwiła koncertowo. Ale znając Ciebie będziesz z kulami śmigać.

Tak mi się jakoś skojarzyło ->

Dzięki

Paawo też nie mogę uwierzyć. Ja najwyraźniej jestem stworzona do terenu a nie asfaltu. Serio.
Miał być marszobieg. Zrobiłam 0,5km marszu, później ćwiczenia - przysiad, wykroki chodzone, unoszenie kolan, skip b, defilada. Następnie trochę ponad 3km, w terenie gdzie było sporo truchtu. Żadnego dyskomfortu, biegło się świetnie. W drodze powrotnej widziałam że idzie spora chmura, więc przyspieszyłam i zegarek pokazywał tempo 5:40, tętno jak zwykle ok. 159-160 czyli u mnie norma. Po czym dotarłam do asfaltowej drogi, trzeba było przejść krótki odcinek pod wiaduktem i na drugą stronę dalej w teren. I właśnie IDĄC po tym asfalcie krzywo stanęłam i chrupło.
Nadal nie wiem jak doszłam ok. 1 km do auta z taką nogą. W sumie dopóki nie ściągnęłam buta to nie było źle.

Kurde jakbym to zrobiła w lesie na korzeniach czy na zbiegach, czy gdzieś w terenie, podczas biegu to ok, zdarza się. Ale idąc po asfalcie. To już trzeba mieć mega pecha.

A najgorsze i tak przed mną, bo muszę zastrzyki. A ja nie cierpię igieł i zastrzyków (m.in. dlatego nie poszłam na weterynarię). Sama sobie nie zrobię napewno.

Viki współczuję bardzo.
Ale miałaś pecha. Trzymaj się tam.