Przemysław Górynowicz - przygotowania na sezon 2024 / 2025 / Sopot 2023 strona 1835

prz1993

Chociaż w tym tygodniu znowu jakby przystopowała ta waga. Było już 106,6, spadło na 106 i znowu ani drgnie. Mimo że sporo ww podbiłem.

Jutro podladujesz i znów pójdzie :d

Nie no już nie będę przeginał, za często ostatnio. Przynajmniej nie planuję...

To lepiej wlicz taka ewentualność xD

Nie wierze, ze ty Przemo nie podladujesz u Mariana

W sumie to ja też nie

Pamiętam, gdy 2 lata temu u Mariusza się nażarłem tyle tych gofrow z nutlovem ze prawie peklem, a potem zrob trening..

Haha to podobnie jak ja raz w Łodzi Teraz już przed treningiem nie ma szans żebym coś podjadl, najwyżej tylko tego białka spróbuje. Bo już z apetytem ciężej, czuje mocno to jedzenie na kichach, a jutro jeszcze będę ćwiczył po 2 posiłkach, a nie po 1 jak zawsze.

Doszedłem jako tako do siebie, to pora wyjaśnić czemu nie dotarłem na ustawke do Mariusza, choć Mati pewnie już coś wspominał. Z samego rana zaraz jak wstaliśmy, zaczęła mi dretwiec cala lewa strona ciała. Zdążyłem tylko zawolac Matiego, doprowadził mnie na fotel, zadzwonił po pogotowie i straciłem przytomność. Obudziłem się dopiero jak ratownicy już byli. Oczywiście pierwsze podejrzenie - udar... na szczęście po czasie drętwienie zaczęło przechodzić, i w szpitalu wykluczyli udar. Pierwsze ekg wyszło źle, ale tk klatki i głowy nic nie wykazało. Więc to znowu jakaś jazda z sercem. Czeka mnie jeszcze badanie eeg. Oczywiście dla mnie oznacza to już definitywny koniec z kulturystyka, z towarem. Nigdy w życiu jeszcze aż tak się nie bałem, i nie narobilem aż takiego strachu bliskim... wolę nie myśleć co by było, gdyby tej nocy nie było ze mną Matiego i Zosi...

Przemku zdrowia Ci zycze i abyś sobie w tych trudnych chwilach sobie poradził bo to napewno duży cios dla psychiki, madra decyzja i jedyna racjonalna.

W zasadzie tu już nie ma podejmowania jakiejś decyzji, to po prostu jedyne wyjście. Zawsze wychodziłem z założenia, że wolę umrzeć szybciej ale robiąc to co kocham, ale na pewno NIC nie jest warte zostania kaleką... Będzie ciężko, bardzo, ale tu na prawdę nawet przez moment nie mogło być jakiegoś zawahania.