SKRĘCENIE, ZWICHNIĘCIE.
Skręcenie stawu.
Powstaje wskutek przekroczenia prawidłowego zakresu ruchów w danym stawie.
Po ustaniu działania siły uszkadzającej, powierzchnie stawowe wracają do właściwego ustawienia. Jako następstwo skręcenia powstaje jednak rozciągnięcie i naderwanie więzadeł oraz torebki stawowej.
Skręcenie łączy się zazwyczaj z wylewem krwi do jamy stawowej i otaczających tkanek, czego następstwem jest obrzęk i zasinienie okolicy urazu.
Zerwanie więzadła może nastąpić w każdym miejscu jednak najczęściej zdarza się to w miejscu przyczepu do kości.
Leczenie: Skręcenie z rozerwaniem więzadła wymaga kilkutygodniowego unieruchomienia (2-3 tygodnie), a następnie stopniowego wzmacniania stawu ćwiczeniami. Najważniejszym zadaniem jest zbliżenie lub zetknięcie rozerwanych końców. Czasami wymaga to leczenia operacyjnego.
Podział skręcenia:
I stopień – naciągnięcie więzadeł i rozwłóknienie torebki.
II stopień – rozdarcie torebki stawowej.
III stopień – rozdarcie torebki i aparatu więzadłowego.
IV stopień – oderwanie więzadła z fragmentami kostnymi.
Skręcenie stawu skokowego.
Jest jednym z najczęstszych uszkodzeń narządu ruchu. Powstaje najczęściej w wyniku nadmiernego nawrócenia lub odwrócenia stopy. Istotne znaczenie kliniczne ma to czy doszło do przerwania więzadeł. Przy skręceniu może występować również złamanie kostki bocznej lub przyśrodkowej, dlatego obowiązuje zdjęcie RTG. Objawy: ból, obrzęk, krwiak w stawie.
Leczenie w większości przypadków polega na założeniu opatrunku gipsowego na 2-3 tygodnie, a potem stosowanie bandaż elastycznego przez kolejne 2-3 tygodnie. Pomaga też ułożenie kończyny w pozycji przeciwobrzękowej.
Powikłaniem niewłaściwego leczenia skręcenia stawu skokowego mogą być skręcenia nawracające – występujące nawet przy błahych urazach (np. chodzenie po nierównym podłożu).
Zwichnięcie.
Zwichnięciem nazywamy utrwalone przemieszczenie stawowych końców kości poza naturalne ich granice styku. ( gdy przemieszczenie to jest częściowe mówimy o podwichnięciu lub nadwichnięciu ) Zwichnięciom i podwichnięciom towarzyszą uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł i chrząstki stawowej, których rozległość zależy od wielkości i rodzaju urazu.
Objawy:
• Ból.
• Obrzęk.
• Wzmożone ocieplenie skóry nad stawem.
• Zniekształcenie obrysów stawu.
• Krwiak w stawie. (wymaga usunięcia)
• Zniesienie ruchów czynnych i biernych w stawie.
• Przymusowe ustawienie kończyny.
• Sprężysty opór przy próbie pokonywania zwichnięcia.
• Powikłania podobne jak przy złamaniach!!
Postępowanie w zwichnięciu:
• Doraźne unieruchomienie chorej kończyny w ułożeniu powypadkowym.
• Skierowanie chorego do szpitala.
• Wykonanie RTG.
• Nastawienie zwichnięcia.
• Kolejne RTG po nastawieniu.
• Unieruchomienie stawu na 2-3 tygodnie.
• Po zdjęciu unieruchomienia ćwiczenia ruchów czynnych ze stopniowym zwiększeniem zakresu i natężenia.
Najczęstsze zwichnięcia:
Zwichnięcie w stawie ramiennym.
Jest to najczęstsze zwichnięcie w obrębie kończyny górnej.
Zazwyczaj jest wywołane mechanizmem pośrednim (upadek na wyprostowane ramię). Możliwe uszkodzenia towarzyszące: oderwanie guzka większego kości ramiennej oraz złamanie głowy i szyjki chirurgicznej kości ramiennej.
Leczenie polega na nastawieniu i unieruchomieniu w miękkim opatrunku Dessaulta na 3 tygodnie.
Oprócz wyżej opisanego zwichnięcia w stawie ramiennym zdarzają się również tzw. nawykowe zwichnięcia w stawie ramiennym, cechuje je to, mogą powstawać nawet bez wyraźnej przyczyny (np. podczas snu). Nastawienie tych zwichnięć jest stosunkowo łatwe i może być w niektórych przypadkach wykonane przez samego chorego. Za przyczynę tych zwichnięć uważa się nieprawidłową budowę anatomiczną stawu ramiennego (może ona być wrodzona lub rozwinąć się po urazie).
Zwichnięcie w stawie łokciowym.
Jest prawie zawsze zwichnięciem tylnym. Dochodzi do niego przez nadmierny wyprost. Wyrostek łokciowy kości łokciowej przemieszcza się do tyłu. Objawy: wystawanie do tyłu lub do boku wyrostka łokciowego, skrócenie przedramienia, obrzęk i ból w stawie, przymusowe zgięcie stawu. Leczenie: nastawienie i unieruchomienie.
Zwichnięcie w stawie biodrowym.
Powstaje w wyniku działania dużej siły urazowej. Najczęściej urazy w sporcie i wypadki komunikacyjne. Nastawienie tego zwichnięcia należy wykonać możliwie szybko ponieważ istnieje niebezpieczeństwo martwicy głowy kości udowej z powodu uszkodzenia naczyń krwionośnych. Mogą tu występować urazy towarzyszące: złamanie głowy kości udowej, złamanie trzonu kości udowej,
złamanie panewki stawu biodrowego, uszkodzenia nerwów, uszkodzenia naczyń, uszkodzenia cewki moczowej. Leczenie nastawienie i unieruchomienie.
"doradca w combat/samoobrona"
trust no one
Anonim
seal
, ja bardziej zajmuje sie medycyna ratunkowa
Dlatego powinien pisac kazdy kto czuje sie na siłach- byle madrze
jakryc
