soory za zasmiecanie tego posta ale moze komus sie przyda..
Radek nawet producenci ostrzegaja ze problem moze wrocic nawet w trakcie juz leczenia
a uboczne skutki to nie byle jakie miłej lektury
a dowiadywac sie TROCHE o leku na ktory ma sie zamiar wydac 25 banieczek to troche ignoranckie
Skład
Substancja czynna: izotretinoina, kwas 13-cis retinowy.
1 kapsułka zawiera 10 mg lub 20 mg izotretinoiny.
Substancje pomocnicze: olej sojowy, wosk żółty, olej sojowy uwodorniony, olej roślinny częściowo uwodorniony.
Skład otoczki: żelatyna, glicerol 85%, uwodorowana, częściowo zhydrolizowana skrobia, dwutlenek tytanu, ksantofil 10%.
Opis działania
Izotretinoina, substancja czynna preparatu
Roaccutane, jest stereoizomerem kwasu all-trans retinowego (tretinoiny). Mechanizm działania izotretinoiny nie jest w pełni wyjaśniony, ustalono jednak, że poprawa stanu klinicznego w przebiegu ciężkiego trądziku jest związana z zahamowaniem aktywności gruczołów łojowych oraz wykazanym histologicznie zmniejszeniem tych gruczołów. Wykazano również przeciwzapalne działanie izotretinoiny na skórę.
Nadmierne rogowacenie nabłonkowej wyściółki przywłosowego gruczołu łojowego prowadzi do zrzucania zrogowaciałych komórek do światła kanalika i zatykania go keratyną i nadmiarem łoju. Dochodzi do powstania zaskórników, a następnie zmian zapalnych. Roaccutane hamuje rozrost komórek łojowych i jego działanie w trądziku polega na normalizowaniu różnicowania się komórek.
Łój jest głównym składnikiem sprzyjającym namnażaniu się drobnoustrojów Propionibacterium acnes, tak więc ograniczenie jego wytwarzania hamuje namnażanie się bakterii w obrębie kanalika wyprowadzającego gruczołu łojowego.
Farmakokinetyka
Ze względu na to, że farmakokinetyka izotretinoiny i jej metabolitów jest liniowa, można przewidzieć stężenie leku w osoczu na podstawie wielkości podanej dawki leku. Wskazuje to też na brak wpływu izotretinoiny na indukcję enzymów wątrobowych metabolizujących leki.
Wchłanianie
Wchłanianie izotretinoiny z przewodu pokarmowego jest zmienne; nie oceniono bezwzględnej biodostępności izotretinoiny ze względu na brak dożylnej postaci leku do stosowania u ludzi, jednak wyniki uzyskane z badań na psach sugerują dość niską i zmienną biodostępność ogólną. W stanie stacjonarnym, podczas podawania na czczo dawki 80 mg leku na dobę, po 2-4 godzinach występowało maksymalne stężenie leku we krwi Cmax=310 ng/ml (188-473 ng/ml) u pacjentów chorych na trądzik. Stężenia leku w osoczu są około 1,7-krotnie wyższe ze względu na słabe wnikanie leku do krwinek czerwonych.
Podawanie leku z pokarmem zwiększa dwukrotnie jego biodostępność w porównaniu z podawaniem na czczo.
Dystrybucja
Izotretinoina wiąże się z białkami osocza (>=99,9%), głównie albuminami, przez co wolna frakcja leku (farmakologicznie czynna) stanowi mniej niż 0,1% w szerokim zakresie stężeń leczniczych. Nie oceniano objętości dystrybucji izotretinoiny u człowieka ze względu na brak dożylnej postaci leku do stosowania u ludzi.
Stężenie izotretinoiny we krwi w stanie stacjonarnym (Cmin,ss) u pacjentów z ciężkim trądzikiem leczonych dawką 40 mg dwa razy na dobę było w zakresie 120-200 ng/ml; stężenie 4-okso-izotretinoiny u tych pacjentów było 2-5 krotnie wyższe niż izotretinoiny. Mało jest danych dotyczących dystrybucji izotretinoiny do tkanek u ludzi. Stężenia izotretinoiny w naskórku są o połowę niższe niż w surowicy.
Metabolizm
Po doustnym podaniu izotretinoiny stwierdzono obecność w osoczu trzech jej głównych metabolitów: 4-okso-izotretinoiny, tretinoiny (kwas all-trans retinowy) oraz 4-okso-tretinoiny. Głównym metabolitem jest 4-okso-izotretinoina, która w stanie stacjonarnym występuje w osoczu w 2,5-krotnie większym stężeniu niż macierzysta substancja.
Wykryto też inne, mniej istotne i bliżej nie zidentyfikowane metabolity, także połączenia z kwasem glukuronowym.
Metabolity izotretinoiny wykazywały aktywność biologiczną w testach in vitro. Dlatego też profil kliniczny działania tego leku obserwowany u pacjentów może być wynikiem farmakologicznej aktywności izotretinoiny i jej metabolitów.
Ponieważ izotretinoina i tretinoina (kwas all-trans retinowy) podlegają wzajemnemu odwracalnemu przekształcaniu się (interkonwersja), metabolizm tretinoiny jest związany z metabolizmem izotretinoiny. Szacuje się, że około 20-30% izotretinoiny jest metabolizowane na drodze izomeryzacji.
Krążenie wątrobowo-jelitowe może u ludzi odgrywać rolę w farmakokinetyce isotretinoiny.
W badaniach metabolizmu przeprowadzanych in vitro stwierdzono, że w procesie przekształcania izotretinoiny w 4-okso-izotretinoinę i tretinoinę bierze udział kilka enzymów układu cytochromu P450. Nie stwierdzono przeważającej roli żadnego z izoenzymów. Ocenia się, że największy udział w procesie przekształcania izotretinoiny w 4-okso-izotretinoinę mają izoformy: CYP2C8, CYP2C9, CYP2B6 oraz prawdopodobnie CYP3A4. W metabolizmie izotretinoiny biorą udział CYP2C9, CYP2B6 oraz prawdopodobnie CYP2C8, CYP3A4, CYP2A6 i CYP2E1. W metabolizmie retinoidów bierze udział także CYP26.
Wydalanie
Po doustnym podaniu znakowanej radioaktywnie izotretinoiny prawie równe części podanej dawki występowały w moczu i kale. Po podaniu doustnym okres półtrwania nie zmienionego leku wynosi u chorych na trądzik średnio 19 godz. Okres półtrwania 4-okso-izotretinoiny jest dłuższy niż związku macierzystego i wynosi średnio 29 godz.
Izotretinoina jest fizjologicznym retinoidem i zmniejszenie stężenia retinoidów do poziomu równego endogennemu występuje po około dwóch tygodniach od zakończenia terapii preparatem Roaccutane.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Ponieważ izotretinoina jest przeciwwskazana u pacjentów z niewydolnością wątroby, dostępne są jedynie ograniczone dane na temat farmakokinetyki u tej grupy pacjentów.
Wskazania
Ciężkie postacie trądzika (trądzik guzkowo-torbielowaty) oraz trądzik oporny na leczenie innymi metodami.
Przeciwwskazania
Roaccutane jest przeciwwskazany w ciąży (u kobiet w ciąży lub mogących zajść w ciążę w trakcie stosowanego leczenia), w niewydolności wątroby, w przypadku wcześniej istniejącej hiperwitaminozy A, u pacjentów z nadmiernie zwiększonym stężeniem lipidów krwi i w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek ze składników leku.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Ponieważ stężenia trójglicerydów w surowicy przekraczające 800 mg/dl są czasami związane z ostrym zapaleniem trzustki mogącym potencjalnie zagrażać życiu pacjenta (patrz: Działania niepożądane), zaleca się kontrolowanie istotnych klinicznie wzrostów stężeń trójglicerydów w surowicy. Dlatego też należy przerwać leczenie preparatem Roaccutane w przypadku wystąpienia szybkiego zwiększenia stężenia trójglicerydów lub objawów zapalenia trzustki.
Roaccutane powinien być przepisywany jedynie przez lekarzy mających doświadczenie w stosowaniu podawanych systemowo retinoidów i świadomych związanego z leczeniem izotretinoiną ryzyka teratogenności.
Aby uniknąć przypadkowego narażenia innych osób, pacjenci leczeni aktualnie preparatem Roaccutane i do 1 miesiąca po zakończeniu terapii nie powinni być dawcami krwi.
Należy skontrolować czynność wątroby przed leczeniem, 1 miesiąc po rozpoczęciu leczenia, a następnie w odstępach 3-miesięcznych. Donoszono o przypadkach przejściowego i odwracalnego zwiększenia aktywności aminotransferaz. W wielu przypadkach zmiany te mieściły się w zakresie wartości prawidłowych i w trakcie terapii powracały do wartości sprzed leczenia. Jeżeli aktywność aminotransferaz jest większa niż zakres wartości prawidłowych, konieczne może być zmniejszenie dawki leku lub przerwanie leczenia.
Stężenie lipidów w surowicy (na czczo) należy sprawdzić przed leczeniem, 1 miesiąc po rozpoczęciu terapii oraz na zakończenie leczenia. Nieprawidłowe stężenie lipidów w surowicy zwykle powraca do wartości prawidłowych po zmniejszeniu dawki leku lub odstawieniu leku. Można to osiągnąć także poprzez wprowadzenie ograniczeń dietetycznych.
Donoszono o przypadkach depresji i objawów psychotycznych oraz w rzadkich przypadkach prób samobójczych i samobójstw u pacjentów leczonych preparatem Roaccutane (patrz: Działania niepożądane). Jakkolwiek nie ustalono związku przyczynowego, należy otoczyć szczególną opieką pacjentów z depresją w wywiadzie, a u wszystkich pacjentów zwracać stale uwagę na objawy depresji, a w razie potrzeby wdrożyć odpowiednie leczenie.
Ponieważ po wieloletnim stosowaniu dużych dawek leku w leczeniu zaburzeń keratynizacji dochodziło u pacjentów do zmian w kościach z przedwczesnym zarastaniem chrząstek nasadowych włącznie, należy w przypadku każdego pacjenta uważnie ocenić ryzyko stosowania leku w stosunku do korzyści wynikających z leczenia.
Mogą występować bóle mięśni i stawów, czasem jednocześnie ze zmniejszoną tolerancją intensywnych ćwiczeń. Donoszono o pojedynczych przypadkach zwiększenia stężenia CK (kinaza kreatynowa) w surowicy u pacjentów leczonych preparatem Roaccutane, szczególnie w przypadku pacjentów podejmujących zwiększony wysiłek fizyczny.
Doustne środki antykoncepcyjne zawierające mikrodawki progesteronu mogą być nieodpowiednią metodą antykoncepcji w przypadku leczenia preparatem Roaccutane.
W czasie leczenia preparatem Roaccutane oraz do 5-6 miesięcy po jego zakończeniu należy unikać głębokiej dermabrazji ze względu na ryzyko przerostowego bliznowacenia o nietypowym umiejscowieniu. W trakcie leczenia oraz przynajmniej przez okres 6 miesięcy po jego zakończeniu należy unikać depilacji z użyciem wosku ze względu na możliwość powstawania zbliznowaceń lub zapalenia skóry.
Podczas podawania preparatu Roaccutane obserwowano osłabienie widzenia w ciemności, a w rzadkich przypadkach utrzymywało się ono się po zakończeniu leczenia. Ponieważ objaw ten występował u niektórych pacjentów nagle, pacjenci powinni być o nim uprzedzeni i ostrzeżeni, by zachowywać ostrożność przy prowadzeniu pojazdów lub obsłudze urządzeń w nocy. Zaburzenia widzenia należy uważnie monitorować.
Objawy takie, jak: suchość oczu, zmętnienie rogówki, osłabienie widzenia w nocy oraz zapalenie rogówki przemijają zwykle po zaprzestaniu leczenia. Z uwagi na możliwość wystąpienia zapalenia rogówki, należy monitorować leczenie u pacjentów cierpiących z powodu suchości oczu. Pacjentów z trudnościami z widzeniem należy skierować do specjalisty w celu wykonania specjalistycznych badań okulistycznych oraz rozważenia ewentualnego odstawienia preparatu Roaccutane.
Donoszono o rzadkich przypadkach łagodnego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego (rzekomy guz mózgu), z których część dotyczyła pacjentów przyjmujących jednocześnie tetracykliny (patrz: Interakcje).
Roaccutane był kojarzony z występowaniem choroby zapalnej jelit (włączając zapalenie jelita krętego) u pacjentów bez zaburzeń jelitowych w wywiadzie. Należy natychmiast odstawić Roaccutane u pacjentów cierpiących z powodu ciężkiej (krwawej) biegunki.
Donoszono o rzadkich przypadkach reakcji anafilaktycznych, które występowały tylko po uprzedniej miejscowej ekspozycji na retinoidy. Skórne reakcje alergiczne były odnotowywane rzadko. Donoszono o poważnych przypadkach alergicznego zapalenia naczyń, często z rumieniem kończyn (siniaki i czerwone plamy) oraz objawami pozaskórnymi. Ciężkie reakcje alergiczne wymagały przerwania terapii i uważnego monitorowania.
Ostrzeżenia dotyczące szczególnych grup pacjentów:
U chorych z grupy wysokiego ryzyka (z cukrzycą, otyłością, alkoholików lub u osób z zaburzeniami metabolizmu lipidów) mogą być konieczne częstsze kontrole stężenia lipidów w surowicy i/lub glukozy we krwi.
U osób chorych na cukrzycę lub z podejrzeniem cukrzycy należy często kontrolować poziom glukozy we krwi.
Obserwowano zwiększone stężenia glukozy we krwi na czczo oraz rozpoznawano nowe przypadki cukrzycy podczas leczenia preparatem Roaccutane.
Interakcje
Należy unikać jednoczesnego stosowania preparatu Roaccutane i witaminy A, ponieważ może to doprowadzić do nasilenia objawów hiperwitaminozy A.
Donoszono o rzadkich przypadkach łagodnego wzrostu ciśnienia śródczaszkowego (rzekomy guz mózgu) u pacjentów, z których część była jednocześnie leczona tetracyklinami. Dlatego też należy unikać jednoczesnego stosowania izotretinoiny i tetracyklin.
Stosowanie w ciąży i podczas karmienia piersią
Izotretinoina jest wysoce teratogenna. Istnieje niezwykle wysokie ryzyko zaburzeń rozwojowych u płodów, których matki podczas ciąży zażywały doustnie jakiekolwiek dawki izotretinoiny nawet przez bardzo krótki czas. Uszkodzenia mogą dotyczyć każdego płodu, który był narażony na kontakt z izotretinoiną. Stosowanie preparatu Roaccutane u kobiet w wieku rozrodczym jest przeciwwskazane, chyba że pacjentka spełnia wszystkie warunki wymienione poniżej:
Musi być to pacjentka chora na ciężki trądzik oporny na typowe leczenie.
Pacjentka musi dobrze rozumieć zalecenia lekarza i rzetelnie je wypełniać.
Musi być poinformowana przez lekarza o zagrożeniu powstającym w przypadku zajścia w ciążę podczas leczenia i do 1 miesiąca po zakończeniu leczenia izotretinoiną.
Musi zostać ostrzeżona o możliwości nieskuteczności antykoncepcji.
Pacjentka musi potwierdzić, że zrozumiała przekazane ostrzeżenia.
Musi być zdolna do stosowania skutecznej metody antykoncepcji ściśle według zaleceń.
Musi stosować skuteczne postępowanie zapobiegające ciąży nieprzerwanie przez 1 miesiąc przed rozpoczęciem leczenia, podczas leczenia oraz przez 1 miesiąc po zakończeniu terapii (patrz: Ostrzeżenia i środki ostrożności).
Pacjentka musi przedstawić negatywny wynik wiarygodnego testu ciążowego wykonanego w ciągu 11 dni przed rozpoczęciem leczenia. Stanowczo zaleca się comiesięczne wykonywanie testów ciążowych.
Pacjentka może rozpocząć leczenie preparatem Roaccutane wyłącznie w drugim lub trzecim dniu następnego normalnego cyklu miesięcznego.
W przypadku ponownego rozpoczęcia leczenia musi nieprzerwanie stosować te same skuteczne metody zapobiegania ciąży przez 1 miesiąc przed leczeniem, podczas leczenia i 1 miesiąc po jego zakończeniu oraz prowadzić kontrolę za pomocą wiarygodnego testu ciążowego.
Pacjentka musi w pełni rozumieć konieczność zachowania środków ostrożności i potwierdzić ich zrozumienie oraz gotowość przestrzegania skutecznych metod zapobiegania ciąży, jak zostało jej to wyjaśnione.
Nawet jeśli kobieta nie stosuje środków zapobiegających ciąży z uwagi na bezpłodność (wyjątek stanowią przypadki usunięcia macicy) lub deklaruje wstrzemięźliwość seksualną, należy zalecić jej stosowanie skutecznej antykoncepcji w czasie stosowania izotretinoiny zgodnie z podanymi powyżej zasadami.
Pełna informacja na temat zasad zapobiegania ciąży powinna być przekazana pacjentce zarówno ustnie, jak i pisemnie.
Zajście w ciążę, mimo zachowania powyższych środków ostrożności, wiąże się ze znacznym ryzykiem bardzo poważnych zaburzeń rozwojowych u płodu (obejmujących w szczególności ośrodkowy układ nerwowy, serce i duże naczynia krwionośne). Wzrasta również ryzyko poronienia samoistnego. Jeżeli pacjentka zajdzie w ciążę, jej kontynuowanie lekarz powinien przedyskutować z pacjentką.
Opisano poważne zaburzenia rozwojowe płodu ludzkiego związane z podawaniem preparatu Roaccutane, w tym: wodogłowie, małogłowie, wady rozwojowe ucha zewnętrznego (niedorozwój małżowiny usznej, wąski przewód słuchowy zewnętrzny lub brak tego przewodu), mikroftalmię (małoocze), wady układu sercowo-naczyniowego, zniekształcenia twarzy, nieprawidłowości w rozwoju grasicy i przytarczyc oraz wady rozwojowe móżdżku.
W związku ze znaczną lipofilnością leku jest wysoce prawdopodobne, że izotretinoina jest wydzielana z mlekiem kobiecym. Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych nie zaleca się stosowania preparatu Roaccutane podczas karmienia piersią.
Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie standardowe
Odpowiedź terapeutyczna na leczenie preparatem Roaccutane oraz związane z tym zdarzenia niepożądane zależą od podanej dawki leku i różnią się u poszczególnych pacjentów. Powoduje to konieczność indywidualnego dostosowywania dawki leku w czasie terapii.
Leczenie należy rozpoczynać od dawki 0,5 mg/kg mc. na dobę. Dla większości pacjentów dawka mieści się w zakresie od 0,5 do 1,0 mg/kg mc. na dobę. Pacjenci z trądzikiem na klatce piersiowej lub ciężkim przebiegiem choroby mogą wymagać podawania dawek sięgających 2,0 mg/kg mc. na dobę.
Udokumentowano, że podanie całkowitej dawki 120 mg/kg mc. w czasie terapii zwiększa częstość uzyskiwania remisji choroby i zapobiega jej nawrotom. Czas trwania terapii u poszczególnych pacjentów jest zatem zależny od wielkości dawki dobowej. Całkowite ustąpienie objawów trądziku uzyskuje się często prowadząc leczenie przez 16-24 tygodnie. U pacjentów, którzy źle tolerują zalecaną dawkę leku, leczenie można wydłużyć zmniejszając jednocześnie dawkę dobową.
U większości pacjentów zmiany ustępują całkowicie po pierwszej próbie leczenia. W przypadku nawrotu należy ponownie podjąć leczenie podając tę samą dawkę dobową do osiągnięcia identycznej dawki całkowitej (skumulowanej). Ponieważ do 8 tygodni od zakończenia leczenia można obserwować poprawę stanu pacjenta chorego na trądzik, nie należy rozpoczynać ponownego leczenia przed tym czasem.
Kapsułki należy przyjmować doustnie z pożywieniem raz lub dwa razy w ciągu doby.
Zalecenia specjalne dotyczące dawkowania: Pacjenci z niewydolnością nerek
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek leczenie należy rozpoczynać od mniejszej dawki (np. 10 mg na dobę), a następnie dostosowywać ją indywidualnie w zależności od tolerancji leczenia.
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania może dojść do objawów hiperwitaminozy A. W ciągu pierwszych kilku godzin wskazane może być opróżnienie żołądka.
Działania niepożądane
Większość działań niepożądanych preparatu Roaccutane jest zależna od dawki. Działania niepożądane leku stosowanego w zalecanych dawkach są na ogół akceptowalne, jeśli uwzględni się ciężkość choroby.
Objawy związane z hiperwitaminozą A
Następujące objawy są zgłaszane najczęściej jako działania niepożądane preparatu Roaccutane: suchość skóry, wysychanie błon śluzowych, np.: ust, nosa (prowadzące do krwawień), krtani (chrypka), spojówek (zapalenie spojówek, przemijające zmętnienia rogówki, nietolerancja szkieł kontaktowych).
Skóra i przydatki skóry
Osutka, świąd, rumień/zapalenie skóry twarzy, pocenie się, ziarniniak ropotwórczy, zanokcica, zaburzenia odżywcze paznokci (dystrofia), nadmierne tworzenie ziarniny, trwałe przerzedzenie włosów, odwracalne łysienie, trądzik piorunujący, hirsutyzm, przebarwienia, nadwrażliwość na światło, reakcje fotoalergiczne, nadmierna kruchość skóry. Nasilenie się zmian trądzikowych występuje na początku terapii i trwa przez wiele tygodni.
Układ kostno-mięśniowy
Bóle mięśni z lub bez zwiększenia stężenia CK w surowicy, bóle stawów, hiperostoza (nadmierne kostnienie), zapalenie stawów, zwapnienia więzadeł i ścięgien, i inne zmiany w kośćcu oraz zapalenie ścięgien.
Zaburzenia psychiczne i ośrodkowego układu nerwowego
Zaburzenia zachowania, depresja, bóle głowy, wzmożone ciśnienie śródczaszkowe (rzekomy guz mózgu), drgawki.
Zaburzenia funkcji narządów zmysłów
Opisano pojedyncze przypadki zaburzeń widzenia, fotofobii, zaburzeń adaptacji do zmroku (pogorszenie widzenia nocnego), rzadko zaburzenia rozróżniania kolorów (ustępują po odstawieniu leku), zaćmy soczewkowej, zapalenia rogówki i osłabienia słuchu w zakresie niektórych częstotliwości.
Zaburzenia ze strony układu pokarmowego
Opisywano przypadki nudności, choroby zapalne jelit, takie jak zapalenie okrężnicy, zapalenia jelita krętego i krwawienia. Pacjenci leczeni preparatem Roaccutane, szczególnie ze zwiększonym stężeniem trójglicerydów, narażeni są na wystąpienie zapalenia trzustki. Rzadko opisywano przypadki zapalenia trzustki przebiegające ze skutkiem śmiertelnym.
Zaburzenia czynności wątroby i dróg żółciowych
Przejściowe i odwracalne podwyższenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, kilka przypadków zapalenia wątroby.
W wielu takich przypadkach zmiany mieściły się w zakresie wartości prawidłowych, zaś w trakcie leczenia powracały one do wartości początkowych. W innych przypadkach było jednak konieczne zredukowanie dawki lub odstawienie preparatu Roaccutane.
Układ oddechowy
Rzadko opisywano przypadki skurczu oskrzeli; w niektórych przypadkach pacjenci ci chorowali w przeszłości na astmę.
Krew
Zmniejszenie liczby krwinek białych, zaburzenia parametrów krwinek czerwonych (zmniejszenie ilości krwinek czerwonych i obniżenie hematokrytu), przyspieszenie opadania krwinek, zwiększenie lub zmniejszenie liczby płytek krwi.
Wyniki badań laboratoryjnych
Zwiększenie stężenia trójglicerydów i cholesterolu w surowicy, zmniejszenie frakcji HDL cholesterolu, nadmierny wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi. Donoszono o rzadkich przypadkach zwiększenia stężenia glukozy we krwi, a także rozpoznawano nowe przypadki cukrzycy (patrz: Ostrzeżenia i środki ostrożności).
Zaburzenia odporności
Miejscowe lub układowe zakażenia bakteriami Gram(+) (np. gronkowiec złocisty).
Inne
Limfadenopatia, krwiomocz, białkomocz, zapalenia naczyń (np. ziarniniak Wegenera), alergiczne zapalenie naczyń, reakcje alergiczne, uogólnione reakcje nadwrażliwości, zapalenie kłębuszków nerkowych.
...ale w sumie nie jestem pewna do końca bom w końcu blomdina
Andriej
blomdina
Hehe powiedz gdzie sie moge polecic do Roche to tez bede takie bzdury pisal... Ostatnio nawet gdzies na sfd przeczytalem ze podczas stosowania Roaccutan'u koles dostal ataku watroby i bedzie sie z nia klopotal do konca zycia... Juz wole miec swiecacy nos 
Hehe powiedz gdzie sie moge polecic do Roche to tez bede takie bzdury pisal... Ostatnio nawet gdzies na sfd przeczytalem ze podczas stosowania Roaccutan'u koles dostal ataku watroby i bedzie sie z nia klopotal do konca zycia... Juz wole miec swiecacy nos [img]../../buziaki/7.gif" alt="" />
