PanDrKOX
Podrabiany: średnio
Dla kobiet: może być
Dla początkujących: tak
Dawkowanie: od 5-10 mg (kobiety) do 40-50 mg dziennie (mężczyźni)
Skutki uboczne: średnie lub małe
Zastosowanie: siła, redukcja, rekompozycja
Okres półtrwania: 16 h (podanie dożylne)
Typowa długość cyklu: 6-8 tygodni
Aromatyzacja: nie
Geneza: metanabol i jego złagodzona wersja
Oral turinabol jest złagodzoną wersją metanabolu. Pierwowzór (methandrostenolone) powstał w latach 50 XX wieku, był efektem poszukiwań oralnej wersji testosteronu. Metanabol pierwszy raz opisany został w roku 1955 [1]. Na rynku w USA pojawił się w roku 1958. Testosteron posiada proporcje 100/100 jeśli chodzi o właściwości androgeniczne i anaboliczne. Działanie androgenne może mieć bolesne skutki dla przerostu prostaty, łysienia, trądziku, wzrostu owłosienia ciała (np. plecy, brzuch, ramiona). W przypadku metanabolu udało się zredukować współczynnik androgeniczności do poziomu 40-60. Oral turinabol został opisany w roku 1962, wszedł do szerszego użycia pod koniec lat 60 XX wieku. Był produkowany we wschodnich Niemczech, przez Jenapharm. Już w 1966 roku był nadużywany przez sportowców z NRD. Cały dopingowy program 14.25 był okryty tajemnicą, stosowano klasyczny wojskowy sposób, używając kodu Unterstützende Mittel („środki wspomagające”). Właściwie sterydy rozpowszechniły się na tyle, iż w NRD nie podawano ich tylko w żeglarstwie oraz w gimnastyce. Po końcu „złotej ery dopingu” wyniki sportowe stały się wręcz żenujące. Mistrzyni w pchnięciu kulą z Atlanty, Astrid Kumbernuss mająca wynik 20,56 m byłaby … szósta w Moskwie, w 1980 roku. Obecni ciężarowcy nawet na dopingu nie są w stanie zbliżyć się do niepobitych rekordów w podrzucie i rwaniu, ustanowionych w siermiężnych latach 80 XX wieku (wyjątek od reguły stanowi Mikhail Koklyaev – podrzucał 250 kg, wybijał zza karku 270 kg oraz Ilja Iljin – zbliżył się do granicy 250 kg w podrzucie – obaj wpadli na dopingu). Złota era dopingu zakończyła się upadkiem ZSRR oraz NRD. Po kilku latach okazało się, iż od połowy lat 60 do końca lat 80 XX wieku sportowcy z ZSRR, Bułgarii i NRD niesłychanie wspomagali się farmakologicznie. Wybuchł wielki skandal, ale o tym można by napisać niejedną książkę.
Nowe metody wykrywania oral turinabolu i lawina wpadek medalistów olimpijskich.
Anita Włodarczyk dopiero po kilku latach zdobyła złoty medal z igrzysk w Londynie, w 2012 roku. Najcenniejszy medal (złoty) odebrano jej konkurentce, Tatianie Łysenko. Stosowała oral turinabol (dehydrochlormethyltestosterone). Mało tego, okazało się, iż na dalszych miejscach w klasyfikacji medalowej również są panie gęsto wspomagające się farmakologicznie np. Maria Biespałowa (w Londynie była na 11 miejscu). Lawina wpadek dopingowych związanych z odkrywaniem winstrolu, oral-turinabolu czy oxandrolonu należy wiązać z nową metodą wykrywania metabolitów długotrwałych SAA (ang. long term metabolites). Do niedawna oral turinabol był wykrywany do 16 tygodni, jednakże pod koniec 2012 roku wdrożono nowe metody wykrywania (odkryto nowe metabolity długotrwałe, LTM). W konsekwencji dla stosujących oral turinabol sportowców koniec roku 2012 oznaczał katastrofę. W całym 2012 roku laboratorium w Kolonii (Niemcy) namierzyło tylko jednego sportowca stosującego dehydrochlormethyltestosterone. W roku 2013 odnotowano już 82 przypadki nielegalnego dopingu oral turinabolem [2]. Przed 2012 rokiem właściwie nigdy go nie wykrywano. W przypadku starej metody (dostępnej do grudnia 2012 roku) oznaczania metabolitów oral turinabolu w moczu możliwe byłoby wykrycie tylko jednego lub dwóch przypadków używania dopingu farmakologicznego. Zagadnienie rozwijałem obszernie tutaj: http://potreningu.pl/articles/4338/masowe-przypadki-dopingu-w-sporcie-vs-nowe-metody-wykrywania/page/1
Wdrożono sposób wykrywania 3 metabolitów długotrwałych (LTM) oral turinabolu:
4-chloro-17-methyl-5β-androstane-3,16,17-triol
4-chloro-17-hydroxymethyl-17-methyl-18-nor-5β-androst-1,13-diene-3-ol
4-chloro-17-hydroxymethyl-17-methyl-18-nor-5β-androst-13-ene-3-ol
Na stosowaniu oral turinabolu wpadła np. Tatyana Chernova, brązowa medalistka w siedmioboju. Kolejna zawodniczka, specjalizująca się w rzucie dyskiem, Yevgeniya Pecherina, najpierw wpadła na stosowaniu metanabolu (w 2011 roku), dwa lata później na oral turinabolu (w 2013 roku). Jest to młoda kobieta, urodzona w 1989 roku. Jej najlepszy wynik okraszony jest garścią farmakologii i wynosi 65,77 m (rzut dyskiem). W pchnięciu kulą zaliczyła 16,47 m [1]. Na stosowaniu oral turinabolu wpadł też białoruski zawodnik rzucający młotem, Andrei Varantsou (zaliczył nieco ponad 80 m). Był to rutynowy test między zawodami. Andrei został dożywotnio zdyskwalifikowany. Stosował także clomid i oxandrolone.
Na oral turinabolu złapano także:
Annę Avdeyevę – jej najlepszy wynik w pchnięciu kulą wynosi ponad 20 m, wpadła w 2013 roku, była jedną z najlepszych kulomiotek na świecie;
w 2016 roku po powtórnej analizie próbek z 2012 roku z Londynu, wpadł jeden z najlepszych ciężarowców wszech czasów, dwukrotny mistrz olimpijski, Ilja Iljin brał WINSTROL, dodatkowo prawdopodobnie oral-turinabol. Zaliczył 233 kg w podrzucie oraz 185 kg w rwaniu na IO w Londynie;
Alekseia Kosova – wybitny ciężarowiec, zaliczył 181 kg w rwaniu przy wadze 94 kg, został zdyskwalifikowany po ponownej analizie próbek pobranych w czasie mistrzostw świata w 2015 roku;
Apti Aukhadova – Rosja, kategoria 85 kg, rocznik 1992, mistrz świata i Europy, maksymalnie zaliczył 175 kg w rwaniu oraz 215 kg w podrzucie.Obok oral turinabolu brał także masteron;
Kostovą Boyankę – kobieta, rocznik 1993, Azerbejdżan, zaliczyła 112 kg w rwaniu oraz 140 kg w podrzucie na zawodach WWC 2015 w Teksasie;
Marynę Shkermankovą – Białoruś, osiągnęła 115 kg w rwaniu oraz 143 kg w podrzucie, III miejsce na IO w Londynie w kat. 68 kg;
Yuliyę Kalinę – Ukraina, jedna z najlepszych zawodniczek na świecie, osiągnęła 110 kg w rwaniu oraz 135 kg w podrzucie – 24 maja 2016 roku, w kategorii wagowej 58 kg [10];
Yauheni Zharnaska,
Olgę Afanasevą (ciężary, kat. 69 kg), zaliczyła 116 kg w rwaniu oraz 145 kg w podrzucie;
Pipa Artioma (ciężary, kat. 77 kg);
Iurie Bulata (ciężary, kat. 85 kg),
Omitray Yermeka (ciężary, kat. 85 kg, Kazachstan),
Zhassulana Kydyrbayeva (Kazachstan, kat. 94 kg, zaliczył 179 kg w rwaniu oraz 229 kg w podrzucie); wcześniej złapano go na winstrolu, ogółem był trzeci na mistrzostwach świata w 2015 roku;
Almasa Uteshova (kat. 94 kg) – Kazachstan, zaliczył m.in. 235 kg w podrzucie oraz 187 kg w rwaniu, niestety anulowano mu rekordy z WWC 2015 z Teksasu;
Eftychię Ananiadou (Grecja) – urodzona w 1987 roku zawodniczka z kat. + 75 kg, zaliczyła 113 kg w rwaniu oraz 138 kg w podrzucie na zawodach 20 listopada 2015 roku w Houston w Teksasie;
Aleksandra Venskela – urodzony w 1993 roku zawodnik z Białorusi, kat. 94 kg, zaliczył 220 kg w podrzucie oraz 180 kg w rwaniu;
Nastassię Novikava – Białoruś, kat. 58 kg, 4-ta w 2015 roku na mistrzostwach świata w podnoszeniu ciężarów;
Intiqama Zairova – Azerbejdżan, kat. 94 kg pozbawiony 1 miejsca na mistrzostwach Europy w 2013 roku, 9-ty w Pekinie w 2008 roku, II na mistrzostwach Europy w 2009 roku. W Londynie podrzucił 215 kg i wyrwał 182 kg.
Dlaczego oral turinabol jest tak chętnie stosowany?
Po pierwsze dlatego, iż jest względnie bezpieczny dla wątroby. Większość c17-alfa alkilowanych sterydów anaboliczno-androgennych stanowi zagrożenie dla wątroby. Wyjątkiem od reguły są oxandrolone (w rozsądnych dawkach, czyli do ok. 50 mg dziennie dla 100 kg mężczyzny) oraz oral turinabol. Oczywiście, jeśli przesadzisz z długością cyklu na oral turinabolu, zastosujesz zbyt duże dawki, stosujesz dodatkowo wiele innych sterydów anaboliczno-androgennych alfa alkilowanych czy w końcu pijesz alkohol – twoja wątroba może odmówić posłuszeństwa. Najgorsze, iż uszkodzenia wątroby wcale nie muszą się manifestować w postaci zmian wskaźników wątrobowych. Nie należy polegać tylko na kilku syntetycznych wskaźnikach. Oral turinabol był głównym preparatem stosowanym przez sportowców z NRD i wg danych naukowych na 191 mężczyzn oraz 174 kobiet uszkodzenia wątroby wystąpiły ledwie u … 1% osób. Tak, jednego procenta. Najczęstszym skutkiem ubocznym była sztywność, nabicie, „napompowanie” mięśni – co jest celem niejednego kulturysty. Z badaniem można zapoznać się tutaj: http://www.clinchem.org/content/43/7/1262.full Dodać należy, iż w program dopingowy było zaangażowanych nawet 10 tysięcy sportowców.
Po drugie – oral turinabol nie aromatyzuje, czyli nie konwertuje do estrogenów, czyli nie powoduje retencji wody oraz znacznego zwiększania masy ciała (niekoniecznie, masy mięśni). Może nie ma to znaczenia dla typowego „pakera” – ale każdy dodatkowy kilogram na wadze decyduje o zwycięstwie lub przegranej atlety. Z tego samego powodu np. sprinterzy czy ciężarowcy tak chętnie sięgali po (również nie aromatyzujący) winstrol.
Z oral turinabolem wiąże się jeden problem – obecnie jest łatwo wykrywalny, dodatkowo na rynku często można napotkać podróbki, zawierające inne środki np. winstrol czy metanabol. Oral turinabolem z kolei często jest fałszowany oxandrolone.
Typowe środki do stosowania razem z oral turinabolem
Testosteron 250-400 mg tygodniowo + oral turinabol 20-40 mg dziennie, cykl 8-10 tygodni;
Testosteron 250-400 mg tygodniowo + oxandrolone 30 mg dziennie przez 4 tygodnie, później zamiast oxandrolonu oral turinabol 30-40 mg dziennie (cykl 8-10 tygodni);
Testosteron 250-400 mg tygodniowo + winstrol 10-20 mg dziennie + oral turinabol 10-20 mg dziennie (6-8 tygodni).
Można spróbować również oral turinabolu jako środka po dłuższym cyklu SAA do ostatecznego zejścia i „ubicia” muskulatury (podobnie sprawdza się winstrol, oxandrolone czy masteron).
Typowe skutki uboczne stosowania oral turinabolu:
toksyczność dla wątroby, uzależniona od długości cyklu i dawki oraz stosowania innych doustnych SAA;
„wysuszenie” stawów, przez brak aromatyzacji, ryzyko kontuzji;
zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL, ryzyko dla serca is układu krążenia;
zwiększenie się hematokrytu; uwaga: zjawisko o wiele bardziej nasilone u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat!
zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH;
zwiększenie wagi ciała;
bezpłodność czasowa lub trwała;
trądzik, tłusta cera;
wypadanie włosów, łysienie.
Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.
Referencje:
William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
Anabolic agents: recent strategies for their detection and protection from inadvertent doping http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4033149/
Dla kobiet: może być
Dla początkujących: tak
Dawkowanie: od 5-10 mg (kobiety) do 40-50 mg dziennie (mężczyźni)
Skutki uboczne: średnie lub małe
Zastosowanie: siła, redukcja, rekompozycja
Okres półtrwania: 16 h (podanie dożylne)
Typowa długość cyklu: 6-8 tygodni
Aromatyzacja: nie
Geneza: metanabol i jego złagodzona wersja
Oral turinabol jest złagodzoną wersją metanabolu. Pierwowzór (methandrostenolone) powstał w latach 50 XX wieku, był efektem poszukiwań oralnej wersji testosteronu. Metanabol pierwszy raz opisany został w roku 1955 [1]. Na rynku w USA pojawił się w roku 1958. Testosteron posiada proporcje 100/100 jeśli chodzi o właściwości androgeniczne i anaboliczne. Działanie androgenne może mieć bolesne skutki dla przerostu prostaty, łysienia, trądziku, wzrostu owłosienia ciała (np. plecy, brzuch, ramiona). W przypadku metanabolu udało się zredukować współczynnik androgeniczności do poziomu 40-60. Oral turinabol został opisany w roku 1962, wszedł do szerszego użycia pod koniec lat 60 XX wieku. Był produkowany we wschodnich Niemczech, przez Jenapharm. Już w 1966 roku był nadużywany przez sportowców z NRD. Cały dopingowy program 14.25 był okryty tajemnicą, stosowano klasyczny wojskowy sposób, używając kodu Unterstützende Mittel („środki wspomagające”). Właściwie sterydy rozpowszechniły się na tyle, iż w NRD nie podawano ich tylko w żeglarstwie oraz w gimnastyce. Po końcu „złotej ery dopingu” wyniki sportowe stały się wręcz żenujące. Mistrzyni w pchnięciu kulą z Atlanty, Astrid Kumbernuss mająca wynik 20,56 m byłaby … szósta w Moskwie, w 1980 roku. Obecni ciężarowcy nawet na dopingu nie są w stanie zbliżyć się do niepobitych rekordów w podrzucie i rwaniu, ustanowionych w siermiężnych latach 80 XX wieku (wyjątek od reguły stanowi Mikhail Koklyaev – podrzucał 250 kg, wybijał zza karku 270 kg oraz Ilja Iljin – zbliżył się do granicy 250 kg w podrzucie – obaj wpadli na dopingu). Złota era dopingu zakończyła się upadkiem ZSRR oraz NRD. Po kilku latach okazało się, iż od połowy lat 60 do końca lat 80 XX wieku sportowcy z ZSRR, Bułgarii i NRD niesłychanie wspomagali się farmakologicznie. Wybuchł wielki skandal, ale o tym można by napisać niejedną książkę.
Nowe metody wykrywania oral turinabolu i lawina wpadek medalistów olimpijskich.
Anita Włodarczyk dopiero po kilku latach zdobyła złoty medal z igrzysk w Londynie, w 2012 roku. Najcenniejszy medal (złoty) odebrano jej konkurentce, Tatianie Łysenko. Stosowała oral turinabol (dehydrochlormethyltestosterone). Mało tego, okazało się, iż na dalszych miejscach w klasyfikacji medalowej również są panie gęsto wspomagające się farmakologicznie np. Maria Biespałowa (w Londynie była na 11 miejscu). Lawina wpadek dopingowych związanych z odkrywaniem winstrolu, oral-turinabolu czy oxandrolonu należy wiązać z nową metodą wykrywania metabolitów długotrwałych SAA (ang. long term metabolites). Do niedawna oral turinabol był wykrywany do 16 tygodni, jednakże pod koniec 2012 roku wdrożono nowe metody wykrywania (odkryto nowe metabolity długotrwałe, LTM). W konsekwencji dla stosujących oral turinabol sportowców koniec roku 2012 oznaczał katastrofę. W całym 2012 roku laboratorium w Kolonii (Niemcy) namierzyło tylko jednego sportowca stosującego dehydrochlormethyltestosterone. W roku 2013 odnotowano już 82 przypadki nielegalnego dopingu oral turinabolem [2]. Przed 2012 rokiem właściwie nigdy go nie wykrywano. W przypadku starej metody (dostępnej do grudnia 2012 roku) oznaczania metabolitów oral turinabolu w moczu możliwe byłoby wykrycie tylko jednego lub dwóch przypadków używania dopingu farmakologicznego. Zagadnienie rozwijałem obszernie tutaj: http://potreningu.pl/articles/4338/masowe-przypadki-dopingu-w-sporcie-vs-nowe-metody-wykrywania/page/1
Wdrożono sposób wykrywania 3 metabolitów długotrwałych (LTM) oral turinabolu:
4-chloro-17-methyl-5β-androstane-3,16,17-triol
4-chloro-17-hydroxymethyl-17-methyl-18-nor-5β-androst-1,13-diene-3-ol
4-chloro-17-hydroxymethyl-17-methyl-18-nor-5β-androst-13-ene-3-ol
Na stosowaniu oral turinabolu wpadła np. Tatyana Chernova, brązowa medalistka w siedmioboju. Kolejna zawodniczka, specjalizująca się w rzucie dyskiem, Yevgeniya Pecherina, najpierw wpadła na stosowaniu metanabolu (w 2011 roku), dwa lata później na oral turinabolu (w 2013 roku). Jest to młoda kobieta, urodzona w 1989 roku. Jej najlepszy wynik okraszony jest garścią farmakologii i wynosi 65,77 m (rzut dyskiem). W pchnięciu kulą zaliczyła 16,47 m [1]. Na stosowaniu oral turinabolu wpadł też białoruski zawodnik rzucający młotem, Andrei Varantsou (zaliczył nieco ponad 80 m). Był to rutynowy test między zawodami. Andrei został dożywotnio zdyskwalifikowany. Stosował także clomid i oxandrolone.
Na oral turinabolu złapano także:
Annę Avdeyevę – jej najlepszy wynik w pchnięciu kulą wynosi ponad 20 m, wpadła w 2013 roku, była jedną z najlepszych kulomiotek na świecie;
w 2016 roku po powtórnej analizie próbek z 2012 roku z Londynu, wpadł jeden z najlepszych ciężarowców wszech czasów, dwukrotny mistrz olimpijski, Ilja Iljin brał WINSTROL, dodatkowo prawdopodobnie oral-turinabol. Zaliczył 233 kg w podrzucie oraz 185 kg w rwaniu na IO w Londynie;
Alekseia Kosova – wybitny ciężarowiec, zaliczył 181 kg w rwaniu przy wadze 94 kg, został zdyskwalifikowany po ponownej analizie próbek pobranych w czasie mistrzostw świata w 2015 roku;
Apti Aukhadova – Rosja, kategoria 85 kg, rocznik 1992, mistrz świata i Europy, maksymalnie zaliczył 175 kg w rwaniu oraz 215 kg w podrzucie.Obok oral turinabolu brał także masteron;
Kostovą Boyankę – kobieta, rocznik 1993, Azerbejdżan, zaliczyła 112 kg w rwaniu oraz 140 kg w podrzucie na zawodach WWC 2015 w Teksasie;
Marynę Shkermankovą – Białoruś, osiągnęła 115 kg w rwaniu oraz 143 kg w podrzucie, III miejsce na IO w Londynie w kat. 68 kg;
Yuliyę Kalinę – Ukraina, jedna z najlepszych zawodniczek na świecie, osiągnęła 110 kg w rwaniu oraz 135 kg w podrzucie – 24 maja 2016 roku, w kategorii wagowej 58 kg [10];
Yauheni Zharnaska,
Olgę Afanasevą (ciężary, kat. 69 kg), zaliczyła 116 kg w rwaniu oraz 145 kg w podrzucie;
Pipa Artioma (ciężary, kat. 77 kg);
Iurie Bulata (ciężary, kat. 85 kg),
Omitray Yermeka (ciężary, kat. 85 kg, Kazachstan),
Zhassulana Kydyrbayeva (Kazachstan, kat. 94 kg, zaliczył 179 kg w rwaniu oraz 229 kg w podrzucie); wcześniej złapano go na winstrolu, ogółem był trzeci na mistrzostwach świata w 2015 roku;
Almasa Uteshova (kat. 94 kg) – Kazachstan, zaliczył m.in. 235 kg w podrzucie oraz 187 kg w rwaniu, niestety anulowano mu rekordy z WWC 2015 z Teksasu;
Eftychię Ananiadou (Grecja) – urodzona w 1987 roku zawodniczka z kat. + 75 kg, zaliczyła 113 kg w rwaniu oraz 138 kg w podrzucie na zawodach 20 listopada 2015 roku w Houston w Teksasie;
Aleksandra Venskela – urodzony w 1993 roku zawodnik z Białorusi, kat. 94 kg, zaliczył 220 kg w podrzucie oraz 180 kg w rwaniu;
Nastassię Novikava – Białoruś, kat. 58 kg, 4-ta w 2015 roku na mistrzostwach świata w podnoszeniu ciężarów;
Intiqama Zairova – Azerbejdżan, kat. 94 kg pozbawiony 1 miejsca na mistrzostwach Europy w 2013 roku, 9-ty w Pekinie w 2008 roku, II na mistrzostwach Europy w 2009 roku. W Londynie podrzucił 215 kg i wyrwał 182 kg.
Dlaczego oral turinabol jest tak chętnie stosowany?
Po pierwsze dlatego, iż jest względnie bezpieczny dla wątroby. Większość c17-alfa alkilowanych sterydów anaboliczno-androgennych stanowi zagrożenie dla wątroby. Wyjątkiem od reguły są oxandrolone (w rozsądnych dawkach, czyli do ok. 50 mg dziennie dla 100 kg mężczyzny) oraz oral turinabol. Oczywiście, jeśli przesadzisz z długością cyklu na oral turinabolu, zastosujesz zbyt duże dawki, stosujesz dodatkowo wiele innych sterydów anaboliczno-androgennych alfa alkilowanych czy w końcu pijesz alkohol – twoja wątroba może odmówić posłuszeństwa. Najgorsze, iż uszkodzenia wątroby wcale nie muszą się manifestować w postaci zmian wskaźników wątrobowych. Nie należy polegać tylko na kilku syntetycznych wskaźnikach. Oral turinabol był głównym preparatem stosowanym przez sportowców z NRD i wg danych naukowych na 191 mężczyzn oraz 174 kobiet uszkodzenia wątroby wystąpiły ledwie u … 1% osób. Tak, jednego procenta. Najczęstszym skutkiem ubocznym była sztywność, nabicie, „napompowanie” mięśni – co jest celem niejednego kulturysty. Z badaniem można zapoznać się tutaj: http://www.clinchem.org/content/43/7/1262.full Dodać należy, iż w program dopingowy było zaangażowanych nawet 10 tysięcy sportowców.
Po drugie – oral turinabol nie aromatyzuje, czyli nie konwertuje do estrogenów, czyli nie powoduje retencji wody oraz znacznego zwiększania masy ciała (niekoniecznie, masy mięśni). Może nie ma to znaczenia dla typowego „pakera” – ale każdy dodatkowy kilogram na wadze decyduje o zwycięstwie lub przegranej atlety. Z tego samego powodu np. sprinterzy czy ciężarowcy tak chętnie sięgali po (również nie aromatyzujący) winstrol.
Z oral turinabolem wiąże się jeden problem – obecnie jest łatwo wykrywalny, dodatkowo na rynku często można napotkać podróbki, zawierające inne środki np. winstrol czy metanabol. Oral turinabolem z kolei często jest fałszowany oxandrolone.
Typowe środki do stosowania razem z oral turinabolem
Testosteron 250-400 mg tygodniowo + oral turinabol 20-40 mg dziennie, cykl 8-10 tygodni;
Testosteron 250-400 mg tygodniowo + oxandrolone 30 mg dziennie przez 4 tygodnie, później zamiast oxandrolonu oral turinabol 30-40 mg dziennie (cykl 8-10 tygodni);
Testosteron 250-400 mg tygodniowo + winstrol 10-20 mg dziennie + oral turinabol 10-20 mg dziennie (6-8 tygodni).
Można spróbować również oral turinabolu jako środka po dłuższym cyklu SAA do ostatecznego zejścia i „ubicia” muskulatury (podobnie sprawdza się winstrol, oxandrolone czy masteron).
Typowe skutki uboczne stosowania oral turinabolu:
toksyczność dla wątroby, uzależniona od długości cyklu i dawki oraz stosowania innych doustnych SAA;
„wysuszenie” stawów, przez brak aromatyzacji, ryzyko kontuzji;
zmiana profilu lipidowego krwi, wzrost LDL, spadek HDL, ryzyko dla serca is układu krążenia;
zwiększenie się hematokrytu; uwaga: zjawisko o wiele bardziej nasilone u mężczyzn w wieku powyżej 60 lat!
zahamowanie produkcji testosteronu w jądrach, zablokowanie osi HPTA, wpływ na LH i FSH;
zwiększenie wagi ciała;
bezpłodność czasowa lub trwała;
trądzik, tłusta cera;
wypadanie włosów, łysienie.
Administrator serwisu uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.
Referencje:
William Llewellyn’s „ANABOLICS 9-th edition”.
Anabolic agents: recent strategies for their detection and protection from inadvertent doping http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4033149/
Krzysztof Piekarz
