IKSROJAP
Nowa polska broń - MSBS-5,56
Bogusław Trzaskała, Remigiusz Wilk
Projektowanie nowej broni strzeleckiej zawsze budzi wiele zaciekawienia oraz emocji. Ma to miejsce zwłaszcza wtedy, gdy dotyczy konstrukcji, która może stać się w przyszłości podstawowym karabinkiem używanym przez rodzimą armię. Stąd też - choć przedstawiciele magazynu Broń i Amunicja już od grudnia 2007 byli zaangażowani w projekt Modułowego Systemu Broni Strzeleckiej kalibru 5,56 mm (MSBS-5,56) - szczegóły, rysunki i zdjęcia można ujawnić dopiero teraz, po oficjalnej prezentacji makiet nowej konstrukcji.
Makieta karabinka standardowego w układzie klasycznym, opracowanego w ramach programu Modułowego Systemu Broni Strzeleckiej kalibru 5,56 mm. Do grudnia 2010 mają powstać dwa, w pełni funkcjonalne demonstratory technologii, czyli działające karabinki w układzie klasycznym i bezkolbowym / Zdjęcie: Remigiusz Wilk
Biorąc pod uwagę, że powstający produkt ma, jak na razie, charakter ściśle wojskowy, nadal ulega zmianom i dopracowywaniu, a także z uwagi na ochronę zastosowanych rozwiązań technicznych, które nie zostały jeszcze opatentowane, pewne elementy konstrukcji nadal objęte są tajemnicą i nie mogą być jeszcze na tym etapie rozwoju broni omawiane szczegółowo.
Uzbrojenie WP
Podstawowym uzbrojeniem Wojska Polskiego nadal pozostaje karabinek automatyczny AKM/AKMS zasilany nabojem 7,62 mm x 39, mimo, że od końca lat 1990. jest on zastępowany karabinkami wz. 96 Beryl i Mini Beryl, do standardowej amunicji pośredniej NATO 5,56 mm x 45. Choć zostały opracowane 10 lat temu, to jednak w prostej linii pochodzą od broni zaprojektowanej ponad pół wieku wcześniej, dziedzicząc wszystkie wady AK, przede wszystkim kiepską ergonomię i funkcjonalność. Ocenia się, że obecnie ich potencjał modernizacyjny sięgnął kresu, zaś dalsze modyfikacje musiałyby obejmować poważne ingerencję w komorę zamkową i mechanizmy broni, co stawia pod znakiem zapytania sensowność takich działań.
Umieszczając obok siebie dwa karabinki łatwo można zauważyć wspólną komorę zamkową, jak również zwrócić uwagę jaki zysk w długości całkowitej daje zastosowanie konstrukcji w układzie bezkolbowym / Zdjęcie: Remigiusz Wilk
Po wprowadzeniu na dużą skalę w ostatnich latach konstrukcji w układzie bez kolby właściwej i dostrzegając ich liczne zalety, Wojsko Polskie również wyraziło zainteresowanie bronią tego rodzaju. Stąd też, od końca lat 1990., podejmowane były na WAT próby stworzenia na bazie używanego uzbrojenia (w oparciu o AKM powstał w 1997 BOZ-1, zaś jako modyfikacja Beryla w 2002 zaprojektowano karabinek BIN i w 2005 Jantar-M) odmian bezkolbowych. Okazało się to jednak ślepą uliczką, bowiem uzyskane wzory cechowały się jeszcze gorszą funkcjonalnością niż modele bazowe. W końcu, biorąc dodatkowo pod uwagę uwarunkowania polityczne, czyli dyskusyjne rosyjskie zastrzeżenia, dotyczące bezlicencyjnego kopiowania ich konstrukcji, podjęto decyzję o stworzeniu od podstaw nowoczesnej broni, z nową mechaniką, w miejsce znanego od podszewki, ale przestarzałego systemu Kałasznikowa.
Projekt rozwojowy
11 grudnia 2008, na terenie Wojskowej Akademii Technicznej (WAT) odbyło się seminarium naukowo-techniczne poświęcone było podsumowaniu wyników pierwszego etapu projektu rozwojowego MSBS-5,56. Konferencję zorganizował Instytut Techniki Uzbrojenia (ITU) Wydziału Mechatroniki (WMT) WAT wraz z radomską Fabrykę Broni.
Masa pustego karabinka standardowego w układzie klasycznym ma wynosić około 3,7 kg, zaś załadowanego 30-nabojowym magazynkiem o masie 0,52 kg około 4,22 kg. Długość całkowita broni klasycznej 980 mm (z kolbą maksymalnie skróconą) dla lufy długości 406 mm, szerokość 65 mm. Szybkostrzelność teoretyczna 700-750 strz./min., praktyczna 90-100 strz./min. / Zdjęcie: Remigiusz Wilk
Trzyletni projekt rozwojowy PBR/15-224/2007/WAT pod tytułem Opracowanie, wykonanie oraz badania konstrukcyjno-technologiczne karabinków standardowych (podstawowych) modułowego systemu broni strzeleckiej kalibru 5,56 mm dla Sił Zbrojnych RP rozpoczął się 4 grudnia 2007 i ma być realizowany do 3 grudnia 2010. Prace finansowane są przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, zaś kierownikiem jest płk dr inż. Ryszard Woźniak z WAT. W wyniku projektu mają powstać dwa demonstratory technologii - w pełni funkcjonalne karabinki podstawowe w układzie klasycznym i bezkolbowym, zaś na ich bazie, w przyszłości będzie mogła powstać cała rodzina broni (m.in. subkarabinki, karabinki maszynowe i wyborowe). Za projekt i badania odpowiedzialny jest Zakład Konstrukcji Specjalnych (ZKS) ITU WMT WAT, zaś za wykonanie i badania Fabryka Broni Łucznik-Radom. Innymi słowy, wbrew niektórym doniesieniom medialnym, wszystkie prace projektowe wykonywane są na Wojskowej Akademii Technicznej, zaś konstruktorem prowadzącym jest ppłk dr inż. Mirosław Zahor.
W karabinku bezkolbowym komora zamkowa w tylnej części zasłaniana jest maskownicą, co ma umożliwić poprawne złożenie się, zaś w przedniej części montowany jest chwyt transportowy z szyną do mocowania celowników optoelektronicznych. Masa broni pustej około 3,3 kg, załadowanej około 3,82 kg, długość całkowita 720 mm / Zdjęcie: Remigiusz Wilk
Projekt rozwojowy PBR/15-224/2007/WAT został podzielony na pięć zadań. Pierwszym etapem było, trwające od 4 grudnia 2007 do 3 marca 2008, wykonanie analiz operacyjnej, ekonomicznej i technicznej oraz opracowanie wstępnych założeń taktyczno-technicznych (WZTT) na karabinki standardowe w układzie klasycznym i bezkolbowym. Brało w tym udział sześć zespołów m.in. z ITU WMT WAT, Fabryki Broni Łucznik-Radom, Wojskowego Instytutu Techniki Uzbrojenia, Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia oraz magazynu Broń i Amunicja (w składzie Bogusław Trzaskała oraz Remigiusz Wilk). Drugie zadanie, na które twórcy mieli 9 miesięcy (od 4 marca do 3 grudnia 2008) obejmowało opracowanie dwóch - jak to określono - projektów demonstratorów technologii. W jego efekcie powstał model teoretyczny pracy automatyki karabinka w układzie klasycznym wraz z termodynamicznym opisem matematycznym, wykonano dokumentację konstrukcyjną i stanowisko laboratoryjne do doświadczalnego badania działania jego mechanizmów, a następnie stworzono dokumentację wykonawczą karabinków podstawowych w dwóch układach i wykonano ich makiety. Trzecie zadanie, realizowane obecnie (od 4 grudnia 2008 do 3 grudnia 2009) zakłada przeprowadzenie badań automatyki karabinka w układzie klasycznym na stanowisku laboratoryjnym, wprowadzenie zmian do dokumentacji konstrukcyjnej oraz wykonanie dwóch demonstratorów technologii (czyli działających modelów broni), które następnie - w zadaniu czwartym, trwającym 9 miesięcy (od 4 grudnia 2009 do 3 września 2010) poddane zostaną badaniom. Ostatnie zadanie, na które przeznaczono 3 miesiące (od 4 września do 3 grudnia 2010) to analiza wyników badań i - jak chcą twórcy - wybór docelowego układu przez polskie Siły Zbrojne. W tym miejscu kończy się rozpisany na kolejne fazy projekt rozwojowy. (ciąg dalszy w numerze)
http://www.altair.com.pl/cz-art-2194
Zmieniony przez - IKSROJAP w dniu 2009-04-25 16:48:11
Przystoi aby Ojczyzna droższa nam była niz my sami sobie.
Krzysztof Piekarz
żeleś
renegat44
słaby 56
(bez żadnych głębszych porównań)
Don Pawson
