Była norektyczka

Chciałabym przedstawić swoją historię, dowiedzieć się do byście zrobiłi, może pomożecie mi stworzyć jakąś racjonalną dietę. 4 lata temu zaczęłam się odchudzać- przez pół roku schudłam 30 kg. Przedtem ważyłam 80 kg. Skończyło się to terapią grupową, wycięciem nie ze szkoły na pół roku, patrzeniem się na ręce przez rodziców i przytyciem ponad 10 kg. Po wakacjach zakończyłam terapię, chodziłam co tydzień do psychologa, jadłam dużo- tak jak za czasów terapii, powoli chudłam, miałam dużo energii- do następnych wakacji schudłam do 48 kg. Moja dieta wyglądała tak: -Rano: 2 kromki chleba z dodatkami+ 400 ml mleka z 8 łyżkami musli -Obiad: zupa+ drugie danie (nawet kotlet schabowy) -Podwieczorek: owoc -Kolacja:2 kromki chleba z dodatkami Mój zaniepokojony spadkiem wagi tato załatwił mi pracę na lato. Była dość ciężka- praca w sadzie. Przytyłam do 50 kg ponieważ jadłam sporo owoców- czułam się nawet lepiej z tymi 2 kg. Później zaczęła się szkoła- nowa, technikum. Koleżanki mówiły, że jestem strasznie chuda, że wyglądam jak kościotrup. Ja dalej jadłam dużo owoców (wiadomo wrzesień) i przytyłam do 53 kg- postanowiłam, że schudnę. Na śniadanie ograniczyłam się do jednej 50 g grahamki, później w szkole jabłko, mniejszy obiad, owoc i 2 kromki chleba. Zaczęły się napady- zaczęłam jeść słodycze (co przedtem było dla mnie obrzydliwe), pochłaniałam 3000 tys kcal i więcej- 6 bułek, obiad, 8 batonów... Przytyłam do 63 kg. czułam się fatalnie tym bardziej, ze to było samo sadło. Od wtedy zaczął się koszmar. Ciągła huśtawka- schudnę do 55, przytyje do 62, schudnę do 58, przytyję do 60... Wszystkie pieniądze, które zarobiłam u mojego taty wydałam na żarcie. Zaczęły się wagary- bałam się, ze ktoś zauważy moje boki (obecnie mam 180 godzin od początku roku wagarów). Moja dieta wygląda tak: - Śniadanie: nic - II Śniadanie: woda - Obiad: 1 ziemniak, surówka, mięso gotowane - Kolacja: co najmniej tysiąc kalorii... Najgorsze jest to, ze ja nie potrafię jeść rano. czuje się ze puchnę. Myślę sobie, ze jak nie zjem to mam bardziej płaski brzuch. W szkole nigdy nie jadłam- nawet jak ważyłam 80 kg- to sprawy psychiczne- dzieci się ze mnie śmiały jak jadłam więc zawsze robiłam to w ukryciu. Po szkole zakładam "seksowny strój": 1 zestaw: wielkkkki polar lub bluzka t-shirt męski xl. Dlaczego? Ponieważ myślę sobie, ze wtedy nikt nie zauważy że tyle zjadłam. Niby mam cel. Chcę schudnąć do 53 kg i mieć 60 w talii. Próbowałam wszystkiego: Xenna, Lewatywa, Sudafed, Tussipec, Papierosy... Myślę ciągle o jedzeniu. Rano mam mnóstwo energii, w szkole również. Wracając ze szkoły do domu myślę sobie ze wyrzucę kotleta, że zjem tylko ten obiad, że jutro będzie mniej na wadze, że będę piękna, że... I zaczyna się... 1 bułka, kawałek szynki, jabłko, baton i trach i trach!!! Nie potrafię tego zaczynać. Nie umiem. Wieczorem konstruuje sobie dietę. Śniadanie: Bułka, Obiad: 1/2 porcji Kolacja: Jogurt... Budzę się rano i... Śniadanie: Nic Obiad: 1/2 porcji Kolacja: dużoooooooo I znowu dziadowski humor, znowu brak skupienia, znowu rozdrażnienie, znowu wymyślanie diety. Chciałabym ćwiczyć, ale mój mózg myśli tylko o nażarciu się. W szkole zagrożona z 3 przedmiotów, te godziny wagarów, brak aktywności. To jest wszystko chore. Ja nie chcę tak żyć. Pomóżcie, błagam


Płeć: Kobieta

Wiek: 17

Waga: 62

Wzrost: 179

Obwód klatki: 85

Obwód ramienia: nie wiem

Obwód talii: 68

Obwód uda: 52

Obwód łydki: nie wiem

Szacunkowy poziom tkanki tłuszczowej: nie wiem

Aktywność w ciągu dnia: Piechotą po i ze szkoły (2x30minut)

Uprawiany sport lub inne formy aktywności: codziennie 30 minut lekkiej gimnastyki, co drugi dzień godzina chodzenia szybkim tempem

Odżywianie: Nie lubię produktów smażonych- szczególnie kotletów.Mam częste napady!

Cel: szybka redukcja

Ograniczenia żywieniowe: nie mam

Stan zdrowia: anoreksja

Preferowane formy aktywności fizycznej: jeszcze z pół godziny

Stosowane aktualnie i wcześniej preparaty: nie

Czy możliwe jest wprowadzenie suplementów: nie

Stosowane wcześniej diety: kopenhadzka (po 2 dniach wymiękłam), teraz ograniczam smażone. Mam napady szczególnie na chleb!! Potrafię zjeść go 300 g na raz i to jeszcze białego!!

Przede wszystkim poszukaj dobrego psychologa lub psychoterapeuty.W Twoim przypadku dieta to tylko dodatek do terapii.
Musisz zmienic swoje nawyki żywieniowe.Jeśli nie zaczniesz jeśc śniadań ,nie unikniesz napadów wieczorami.Pozdrawiam.

W sumie to psycholog mi nie pomaga. Cała ta anoreksja wzięła się z nienawiści do matki. Wtedy, żeby rozładować złość- ćwiczyłam. Teraz? jem. Rano ona śpi więc nie ma we mnie złości, ale jak przyjdę ze szkoły to się gotuję we mnie i sięgam po jedzenie. Próbowałam już Sudafedu i Tussipedu. Sudafed działa, ale krótko- z 2 tygodnie później bym musiała chyba z 10 brać a wiadomo one kosztują troszeczkę. Tussi na mnie nie działa w ogóle. Jak biorę Sudaffed to nie potrzebuję jedzenia jem tylko mały obiad- tak z 300 kcal i koniec. Ja już nie mam pojęcia co mam robić :( Ja nie potrafię nic innego- nie potrafię się uczyć, spotykać się z przyjaciółmi- moją głowę ogarnia jedzenie. A jak bym zaczęła łykać coś na nerwowość- np. magnez? Bo pamiętam jak jadłam w napadzie orzechy to mi przechodziło. Co myślicie o diecie 1000 kcal ze słodyczami od czasu do czasu (np. big milk)?
Ja niby mam tabele kalorii w głowie, wiem ile co ma węglowodanów, diety potrafię wymienić z zamkniętymi oczami ale jak jest napad to na nic mi to!
Na lato postanowiłam podjąć pracę, może ona pomoże mi zapomnieć o wszystkim... W tamtym roku jak pracowałam było pięknie- codziennie zmęczona i szczęśliwa, matka mnie nie denerwowała bo widziałam ją z 3 godziny dziennie. Chyba idę do truskawek...

I jeszcze jedno: Ile kosztuje Merida i czy lekarz mi ją przepiszę. Bo ja w sumie nie mam nadwagi, ale źle się czuję jak tyję. I jeszcze ta presja psychiczna. Polega ona na tym, że prubuję się dostać do agencji ale oni mówią że mam za dużo w talii i ogólnie za gruba więc niby mam cel ale...

Meridia jest dla osób z otyłością chorobliwą(to po pierwsze).
Jest niewskazana anorektykom .
Nadal masz zabużenia odżywiania.Poprostu poszło to w inną stronę.
Moja rada brzmi -->idź do psychiatry.
Nadal chcesz chudnąć BMI masz małe.
Podkreślam anoreksja to choroba psychiczna.Przeraża mnie to ,że ludzie tutaj meridię Ci proponują i jeszcze większe pogłębienie choroby.
Aż żal to wszystko czytać.

ewentualnie sluchaj Nikitty