basmann
Brazylijskie Jiu-Jitsu jest stylem powstałym w Brazylii w pierwszej połowie XX wieku. Styl ten zdobywa w ostatnich latach ogromną popularność, głównie za sprawą sukcesów, jakie jego adepci odnosili (i odnoszą) w walkach z minimalnymi regułami („vale tudo”-portugalski termin oznaczający „wszystko idzie, wszystko wolno” oraz NHB-„no holds barred”-czyli „(walka) bez ograniczeń”) a później w MMA („mixed martial arts”-„mieszane sztuki walki”).
Styl kładzie największy nacisk na walkę w parterze, gdyż jego twórcy wyszli z założenia, że w większości przypadków walczący, czy to na ulicy czy na macie, najczęściej w wyniku akcji jednego z nich lub w wyniku chaotycznej szarpaniny, wcześniej czy później znajdą się w parterze, więc to tam należy rozstrzygnąć wynik starcia tym bardziej, że w parterze o wiele łatwiej jest zniwelować przewagę jaką ma silniejszy napastnik.
Adept BJJ uczy się systemu pozycji jakie można przyjąć w walce w parterze, aby kontrolować ciało przeciwnika. Między tymi pozycjami istnieje szereg przejść a także ucieczek z pozycji zagrożonych. Bronią adepta BJJ (w wersji „chwytanej”, gdzie zabronione są uderzenia i kopięcia) są głównie techniki dźwigni (na ręce, nogi, kręgosłup), duszeń oraz techniki nacisku, umożliwiające wywołanie u przeciwnika bólu, poprzez dociśnięcie jego mięśnia do kości za pomocą odpowiedniego uchwytu (ang. „compression lock”). Adepci BJJ trenują zarówno walkę w Gi („kimonie”) jak i bez Gi („Submission fighting”). W wersji przystosowanej do MMA, adept BJJ uczy się również uderzeń i kopnięć (zaczerpniętych najczęściej z Boksu i Muay Thai).
Styl ten (podobnie jak rosyjskie Sambo) powstał na bazie przedwojennego Judo.
Mitsuyo Maeda(18.11.1878-28.11.1941) był jednym z najlepszych Judoków tamtych czasów(posiadał 4 dan), specjalizował się zwłaszcza w walce w parterze. W roku 1904 opuścił Japonię by promować Judo. Po kilku latach spędzonych w USA i Europie, gdzie walczył z przedstawicielami innych stylów, przeniósł się w roku 1914 do Brazylii, gdzie nawiązał kontakt z Gastao Gracie (według jednej z wersji Gracie pomógł mu gdy Maeda stracił swój paszport). W podzięce za to Maeda zaczął nauczać jego synów swojego stylu, który określał jako „Jujutsu”.
W roku 1921 rodzina Gracie przeniosła się do Rio de Janeiro, gdzie Carlos, najstarszy syn Gastao Gracie, otworzył pierwszą szkołę nowego stylu-i po jakimś czasie, chcąc zdobyć większy szacunek i zwiększyć popularność BJJ, ogłosił słynne „wyzwanie Gracie”, sprowadzające się do tego, że jest gotów walczyć z każdym przedstawicielem dowolnego stylu, aby udowodnić wyższość swojego.
Nazwa stylu (termin „brazylijskie” jest powszechnie używany w Europie, natomiast w Brazylii i Stanach Zjednoczonych, ” BJJ” znane jest po prostu jako „Jiu-Jitsu”) wywodzi się, według jednej wersji, z faktu, iż Maedzie zabroniono korzystać z nazwy Judo po usunięciu z Kodokanu (najważniejsze Dojo Judo i kwatera główna tego stylu a także określenie na organizację Judo). Według drugiej, dobrze udokumentowanej-w tamtym czasie słowa Judo i Jiu-Jitsu (Jujutsu) używane były wymiennie (Judo początkowo funkcjonowało pod nazwą Kano-ryu Jujutsu, czyli „Jujutsu szkoły Kano” i nie było uważane za oddzielny styl a za jedną ze szkół Jujutsu). Stąd dzisiaj mówi się o „Brazylijskim Jiu-Jitsu” zamiast o „Brazylijskim Judo”, choć M.Maeda nigdy nie trenował żadnego odłamu Jujutsu innego niż ówczesne Judo.
Inne nazwy Brazylijskiego Jiu-Jitsu to „Gracie Jiu-Jitsu” oraz „Machado Jiu-Jitsu”, związane ze spokrewnionymi ze sobą rodzinami Gracie i Machado, które najbardziej przyczyniły się do rozpowszechnienia się stylu.
Styl kładzie największy nacisk na walkę w parterze, gdyż jego twórcy wyszli z założenia, że w większości przypadków walczący, czy to na ulicy czy na macie, najczęściej w wyniku akcji jednego z nich lub w wyniku chaotycznej szarpaniny, wcześniej czy później znajdą się w parterze, więc to tam należy rozstrzygnąć wynik starcia tym bardziej, że w parterze o wiele łatwiej jest zniwelować przewagę jaką ma silniejszy napastnik.
Adept BJJ uczy się systemu pozycji jakie można przyjąć w walce w parterze, aby kontrolować ciało przeciwnika. Między tymi pozycjami istnieje szereg przejść a także ucieczek z pozycji zagrożonych. Bronią adepta BJJ (w wersji „chwytanej”, gdzie zabronione są uderzenia i kopięcia) są głównie techniki dźwigni (na ręce, nogi, kręgosłup), duszeń oraz techniki nacisku, umożliwiające wywołanie u przeciwnika bólu, poprzez dociśnięcie jego mięśnia do kości za pomocą odpowiedniego uchwytu (ang. „compression lock”). Adepci BJJ trenują zarówno walkę w Gi („kimonie”) jak i bez Gi („Submission fighting”). W wersji przystosowanej do MMA, adept BJJ uczy się również uderzeń i kopnięć (zaczerpniętych najczęściej z Boksu i Muay Thai).
Styl ten (podobnie jak rosyjskie Sambo) powstał na bazie przedwojennego Judo.
Mitsuyo Maeda(18.11.1878-28.11.1941) był jednym z najlepszych Judoków tamtych czasów(posiadał 4 dan), specjalizował się zwłaszcza w walce w parterze. W roku 1904 opuścił Japonię by promować Judo. Po kilku latach spędzonych w USA i Europie, gdzie walczył z przedstawicielami innych stylów, przeniósł się w roku 1914 do Brazylii, gdzie nawiązał kontakt z Gastao Gracie (według jednej z wersji Gracie pomógł mu gdy Maeda stracił swój paszport). W podzięce za to Maeda zaczął nauczać jego synów swojego stylu, który określał jako „Jujutsu”.
W roku 1921 rodzina Gracie przeniosła się do Rio de Janeiro, gdzie Carlos, najstarszy syn Gastao Gracie, otworzył pierwszą szkołę nowego stylu-i po jakimś czasie, chcąc zdobyć większy szacunek i zwiększyć popularność BJJ, ogłosił słynne „wyzwanie Gracie”, sprowadzające się do tego, że jest gotów walczyć z każdym przedstawicielem dowolnego stylu, aby udowodnić wyższość swojego.
Nazwa stylu (termin „brazylijskie” jest powszechnie używany w Europie, natomiast w Brazylii i Stanach Zjednoczonych, ” BJJ” znane jest po prostu jako „Jiu-Jitsu”) wywodzi się, według jednej wersji, z faktu, iż Maedzie zabroniono korzystać z nazwy Judo po usunięciu z Kodokanu (najważniejsze Dojo Judo i kwatera główna tego stylu a także określenie na organizację Judo). Według drugiej, dobrze udokumentowanej-w tamtym czasie słowa Judo i Jiu-Jitsu (Jujutsu) używane były wymiennie (Judo początkowo funkcjonowało pod nazwą Kano-ryu Jujutsu, czyli „Jujutsu szkoły Kano” i nie było uważane za oddzielny styl a za jedną ze szkół Jujutsu). Stąd dzisiaj mówi się o „Brazylijskim Jiu-Jitsu” zamiast o „Brazylijskim Judo”, choć M.Maeda nigdy nie trenował żadnego odłamu Jujutsu innego niż ówczesne Judo.
Inne nazwy Brazylijskiego Jiu-Jitsu to „Gracie Jiu-Jitsu” oraz „Machado Jiu-Jitsu”, związane ze spokrewnionymi ze sobą rodzinami Gracie i Machado, które najbardziej przyczyniły się do rozpowszechnienia się stylu.
Krzysztof Piekarz
