Moj stary ostatnio tak powiedział:
"Kiedyś to byłeś nazywany d****em, teraz dyslektykiem" 
sorry jeśli kogoś uraziło 
teraz w Firefoxie, podczas pisania jest słownik, ale i tak pewnie mało kto z niego korzysta
ciekawe stwierdzenie pewnie wielu z was wie oczywiście ze dyslektykiem byli:
Leonardo da Vinci
George Washington
Michael Faraday
Hans Christian Andersen
Tomasz Edison
Albert Einstein
Pablo Picasso
Jacek Kuroń
Muhammad Ali w wielu innych znanych na ludzi.
tutaj zamieszczam bardzo ciekawy artykuł dla ignorantów którzy myślą ze to lenistwo ,lub ze są to ludzie "nie do rozwinięci".
Dysleksja - lenistwo czy deficyt?
Dysleksja budzi obecnie niezliczone dyskusje, zwłaszcza przed jakimkolwiek egzaminem. Tymczasem niewielu wie, iż dysleksja rozwojowa to trudności w czytaniu, dysortografia - w opanowaniu poprawnej pisowni, a dysgrafia - trudności w opanowaniu kaligrafii i nie wynikają one, jak sądzi większość ludzi, z zaniedbywania obowiązków szkolnych. Społeczna świadomość samego problemu specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu - gdyż tak się określa dysleksję - jest jednak niewielka.
Termin dysleksja jest pochodzenia greckiego (dys -źle, ciężko, leksis – słowo, wyraz). Określa on kompleks zagadnień związanych z mową, czytaniem. Niektórzy autorzy przyjmują także etymologię terminu „dysleksja” w greckim dys. – źle, słabo, ciężko i w łacińskim legere – czytać. Pojęcie dysleksji w literaturze obcej jest rozumiane w szerokim znaczeniu. Łączy się ono z trudnościami w pisaniu w sensie ortograficznym jak i graficznym.
Dysleksja, dysortografia, dysgrafia
Związki pomiędzy dysleksją, dysgrafią oraz dysortografią są rozumiane przez badaczy w różny sposób. Większość jednak jest zdania, iż te pojęcia są specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu, choć mają one charakter izolowanych objawów. Nie są do końca znane przyczyny dysleksji. Są one źródłem ciągłych kontrowersji oraz dyskusji. Istnieje wiele koncepcji dotyczących etiologii [pochodzenia] dysleksji.
Dysleksję nazywa się słowną ślepotą albo ukrytym kalectwem. Ukrytym, ponieważ przyczyny i trudności leżą wewnątrz dziecka i bardzo trudno je zidentyfikować. Upatruje się ich w mikrouszkodzeniach części kory mózgowej odpowiedzialnej za rozpoznawanie słyszanych głosek, widzianych liter oraz łączenia ich w sylaby i wyrazy. Czasami jako przyczynę dysleksji podaje się czynniki dziedziczne, uszkodzenia okołoporodowe, opóźnienia rozwoju systemu nerwowego dziecka. Powstawaniu tych dysfunkcji podejrzewa się także męski hormon płciowy testosteron, gdyż 4 na 5 dyslektyków to chłopcy.
Ostatnie badania nad przyczynami dysleksji wykazały, iż może ona powstać w łonie matki w wyniku uszkodzeń połączeń nerwowych. Ekspertyzy dotyczące tego tematu są w dalszym ciągu prowadzone.
Choroba najzdolniejszych
W życiu wielokrotnie spotykamy dzieci bardzo inteligentne, mające trudności w nauce czytania i pisania – dzieci dyslektyczne. Uczniowie, którzy na skutek różnych dysfunkcji rozwojowych wymagają indywidualnego traktowania i systematycznej pomocy, stanowią problem nie tylko dla szkoły, ale i dla społeczeństwa. Często próby niesienia im pomocy okazują się mało skuteczne. Taka prawidłowość intensyfikuje działania wielu badaczy, nauczycieli i rodziców w kierunku odnalezienia najwłaściwszych metod pomocy dzieciom dyslektycznym.
Istnieje także koncepcja, mówiąca, iż dysleksja nie tylko dysfunkcją, która utrudnia życie. R. D. Davis w swojej książce pt. "Dar dysleksji", zamieścił pogląd, iż zaburzenia dyslektyków w rzeczywistości są ogromnym darem, który należy umiejętnie wykorzystać. Autor w prosty sposób nakreślił swoją koncepcję. Opracował system kluczy pozwalający zrozumieć na czym polega niemożność nauczenia się poprawnego pisania i czytania. Według Davisa jest to tylko jedna z form dysleksji. Wymieniając najsławniejszych dyslektyków podkreśla, iż geniusz tych ludzi nie istniałby, gdyby nie byli oni dyslektykami. Wiadomo, że bycie dyslektykiem nie gwarantuje geniuszu, lecz umysł dyslektyka funkcjonuje w taki sposób, jak umysły niektórych genialnych osób, co dobrze wpływa na poczucie własnej wartości osób z dysleksją.
Autor przedstawia też listę zdolności dyslektyków, podkreślając ich wrażliwość na otoczenie, myślenie obrazami a nie słowami, ciekawość ponad przeciętną czy też dobrze rozwiniętą wyobraźnię oraz intuicję. Jeżeli wymienione cechy nie zostaną stłumione bądź też zniszczone przez rodziców lub nauczycieli, dają w rezultacie wyższą od przeciętnej inteligencję i ponadprzeciętne zdolności twórcze. Davis podkreśla - "funkcje mentalne powodujące dysleksję są darem w prawdziwym tego słowa znaczeniu, są zdolnością, talentem. Indywidualnością". Jak pisze D. Davis prawdziwy dar dysleksji może zaowocować prawdziwym mistrzostwem.
To nie lenistwo
Przerażający jest stan wiedzy polskiego społeczeństwa na temat dysleksji. Większość pedagogów nie dysponuje wiedzą na temat tych dziecięcych problemów, co utrudnia pracę z uczniami.
Według badań przeprowadzonych przez poradnie szkolne, w Polsce jest około 800 tysięcy dzieci dyslektycznych (12-15 procent uczniów). W młodszym wieku szkolnym uczniowie ci przejawiają zaburzenia dyslektyczne, które nie zanikają w wyniku realizacji normalnego toku programu nauczania. Dzieci takie niechętnie uczęszczają do szkoły, gdyż nie są one w stanie uporać się z takim problemem. Należy pamiętać, iż niechęć do nauki jest z zasady sprawą wtórną. Jest to bowiem reakcja na różnego rodzaju trudności i niepowodzenia. Niestety tylko w nielicznych przypadkach trudności samoczynnie ustępują. W większości przypadków niezbędna jest pomoc specjalnie wykwalifikowanej kadry: nauczyciela-terapeuty, psychologa, pedagoga szkolnego oraz rodziców odpowiednio przygotowanych do pracy z dzieckiem. Wciąż niedostateczna jest wśród nauczycieli, pedagogów, psychologów, rodziców świadomość problemów dzieci o nieharmonijnym rozwoju i brak wymiany informacji z zakresu skutecznej pomocy.
Pierwsze objawy dysleksji mogą wystąpić już u dziecka w wieku przedszkolnym. U dzieci w wieku 3-5 lat objawiać się to może małą sprawnością ruchową w zakresie całego ciała (dziecko słabo biega, ma trudności z utrzymaniem równowagi jest niezdarne w ruchach, źle funkcjonuje w zabawach ruchowych) lub też niechęcią do samoobsługi (zapinanie guzików, sznurowanie butów). Kolejne etapy rozwoju dziecka mogą przynieść inne niepokojące objawy takie jak wadliwa wymowa, przekręcanie trudnych wyrazów, trudności z zapamiętywaniem wiersza, trudności przy określaniu pory roku, dnia, godziny na zegarze, trudności w nauce czytania i pisania, zaburzenia lateralizacji (przewagi stronnej ciała).
Współwystępowanie wielu objawów pozwala przypuszczać, iż mamy do czynienia z dzieckiem „ryzyka dysleksji”.
Dysleksja dorosłych
Wiek dorastania i dorosłość to także czas, w którym można dokonać analizy objawów dysleksji. W służącym do diagnozy kwestionariuszu objawów dysleksji u dorosłych wydanym przez Towarzystwo Dysleksji Osób Dorosłych (Adult Dyslexia Organisation) w Londynie, M. Vingrad wymienia symptomy dysleksji. Kwestionariusz objawów dysleksji u dorosłych został przetłumaczony na język polski przez Martę Bogdanowicz oraz Grażynę Krasowicz w 1996 roku. Polega na zaznaczeniu krzyżykiem odpowiedzi: TAK lub NIE. Autorzy proszą o nieopuszczanie żadnego z pytań. W przypadku wątpliwości wypełniający kwestionariusz proszony jest o wybranie wariantu odpowiedzi najbliższego prawdy.
Kwestionariusz analizuje się na podstawie odpowiedzi TAK. Dziewięć lub więcej pozytywnych odpowiedzi w pełnym kwestionariuszu stanowi potwierdzenie dysleksji. Jeżeli padło odpowiedzi twierdzących padło więcej niż dziewięć to jest to silny wskaźnik dysleksji.
Trzeba pomagać
W Polsce istnieje system pomocy dzieciom ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania i pisania. Opiekę nad dziećmi wykazującymi takie dysfunkcje objęło Polskie Towarzystwo Dysleksji mające swoją siedzibę w Gdańsku. Jest to stowarzyszenie, które zrzesza w swoich kręgach profesjonalistów z dziedziny psychologii, pedagogiki, medycyny, edukacji oraz rodziców dzieci mających problemy w czytaniu i pisaniu.
Należy podkreślić ogromną zasługę prof. dr hab. Marty Bogdanowicz dla polskiej nauki w dziedzinie dysleksji. Podczas Walnego Zjazdu Europejskiego Towarzystwa Dysleksji, który odbywał się w dniach 6-7.03.1999r. w Luksemburgu prof. Bogdanowicz została wybrana na wiceprzewodniczącą Europejskiego Towarzystwa Dysleksji.
Aby stwierdzić, czy trudności w nauce czytania i pisania u dziecka są typu dyslektycznego istotne jest przeprowadzenie specjalistycznych badań. Zajmują się tym pedagodzy, psycholodzy oraz lekarze. Informacje na ten temat powinien posiadać także nauczyciel, który chciałby pomóc dziecku dyslektycznemu. Poradnie psychologiczno – wychowawcze są upoważnione do wydawania opinii dotyczących dysfunkcji stwierdzonych u dziecka.
W całym procesie pomocy uczniowi ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu kluczową rolę odgrywa odpowiednia terapia. Dysleksja rozwojowa nie jest chorobą. Pomoc, której należy udzielić dziecku ma charakter pedagogiczny i psychologiczny. Cele pomocy uczniom ze specyficznymi trudnościami definiuje zarządzenie ministra Edukacji Narodowej w sprawie zasad udzielania uczniom pomocy psychologicznej i pedagogicznej.
W terapii dyslektycznej istotne jest angażowanie wielu zmysłów, co pozwala na efektywną pracę oraz stwierdzenie, który ze zmysłów jest mocną stroną dziecka.
Obecnie bardzo skuteczną pomocą dydaktyczną okazał się komputer. Technika komputerowa stwarza rozległe i różnorodne możliwości rozwoju dziecka dyslektycznego, co może ułatwić i przyspieszyć naukę czytania i pisania. Komputer sprzyja dzieciom dyslektycznym, dlatego warto stosować go do treningu pisania i czytania. Istnieje wiele programów komputerowych, gier, które usprawniają zaburzone dysfunkcje.
Programy komputerowe odgrywają ważna rolę w terapii pedagogicznej. Najpopularniejszym w Polsce programem jest DYSLEKTYK. Jest to program polecany przez Polskie Towarzystwo Dysleksji.
Istnieje wiele metod pracy z uczniami dyslektycznymi. Najważniejsze z nich to metoda Dobrego Startu, metoda leczniczo-pedagogiczna Janiny Magnulskiej, koncepcja procesu reedukacji Barbary Zakrzewskiej oraz metoda 18 struktur wyrazowych.
Wielu rodziców wciąż zadaje sobie pytanie: dlaczego akurat moje dziecko? W odpowiedzi można pocieszyć zaniepokojonych, iż osoby z trudnościami w czytaniu i pisaniu nie pozostają same ze swoimi problemami. Polscy naukowcy podejmują coraz to nowe starania nad rozwiązaniem tych kłopotów z nauką czytania i pisania.
Do rodzica jak i do szkoły należy systematyczna praca z dzieckiem, a do poradni psychologiczno – wychowawczej odpowiednio szybkie zdiagnozowanie dysleksji.
Przez wiele lat dysfunkcje były bagatelizowane. Czasem zdarza się to też i obecnie. Jednak z dysleksją można żyć. Potwierdzili to znani dyslektycy: A. Einstein, W. Churchill, T. Edison, A. G. Bell czy też Leonardo da Vinci.
Ważną sprawą jest by nie bagatelizować dysleksji. Nie wynika ona bowiem z lenistwa. Głównym skutkiem nieudzielania pomocy dzieciom dyslektycznym jest narażenie go na zaburzenia emocjonalne i niebezpieczeństwo neurotycznego rozwoju osobowości na skutek wieloletnich niepowodzeń szkolnych. Terapię należy zacząć możliwie jak najwcześniej a więc już w wieku przedszkolnym, aby można było wyrównać opóźnienia dziecka i zapobiec jego niepowodzeniom w dalszym toku nauki szkolnej. Dlatego tak ważne jest rozpoczynanie terapii możliwie jak najwcześniej. W starszych klasach uczeń dyslektyk napotyka trudności także z innych przedmiotów, których uczy się za pomocą czytania.
Dzieci dyslektyczne zalicza się do dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Oznacza to, że ich edukacja nie może się ograniczać do realizacji rutynowego programu nauczania obowiązującego w oświacie. Potrzebują często innych metod nauczania, odmiennych rozwiązań organizacyjnych i - co chyba zrozumiałe - innego sposobu oceniania ich pracy. Dlatego dzieciom dyslektycznym daje się więcej czasu na pisanie prac, polecenia zadań są czytane na głos, a czasem nawet dodatkowo omawiane. Przy stwierdzonej dysortografii nie ocenia się błędów ortograficznych, a przy dysgrafii – estetyki zapisu.
Warto podkreślić, za prof. Bogdanowicz, że pomocy można udzielać osobom z dysleksją w każdym wieku. Jednak pierwsze efekty pracy rozpoczętej z osobami starszymi, mogą pojawić się znacznie później niż w przypadku dzieci.
Izabela Okrój jest absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego, autorką pracy magisterskiej "Dysleksja w teorii i dydaktyce języka polskiego", omawiającej między innymi eksperymentalne metody pracy z dysleksją łączące terapię pedagogiczną z muzyczną, plastyczną oraz ruchową.
Izabela Okrój
Sam jestem dyslektykiem(stwierdzono po badaniach zapewniam ze nie leniwym(umiem wszystkie zasady wyjątki itp.) a i tak popełniam błędy.Wiec jeżeli nie do tkną was ten problem to nie dyskryminujcie innych.
Ps sam używam moziili żeby uniknąć nie potrzebnie wytykanych błędów na forum które powinno się zajmować tematem sportowym.
Pozdrawiam.
nylon1
Krzysztof Piekarz
parakultur
BonczasPRO
vivek3
Czawaj
mic-ek
dawids8
Big_rideR
