Wszystko o bulimii - czytajcie!

Witam!!!
Jako że przeglądałem forum i nie znalazłem praktycznie żadnych informacji o bulimii, a jest to istotna choroba wiążąca się z odrzywianiem postanowiłem zamieścić tu wszystkie informacje o tej chorobie. Uprzedzam że nie robię tego dla żadnych sogów, lecz aby pomóc ludziom dotkniętym tym schorzeniem a także uchronić innych i żeby troszkę odmienić tematy na forum. A że interesuję się kulturystyką a tym samym odżywianiem to z chęcią wyszukałem informacje na ten temat.

Historia pojęcia
Słowo bulimia oznacza "jedzenie jak wół". Chociaż o tym, że istnieją ludzie, którzy jedzą "tyle co woły" wiadomo od zarania dziejów, to jednak dopiero po 1979 roku londyński psychiatra Gerald Russell wyodrębnił pewną liczbę swoich pacjentek z anoreksją, które cierpiały na "złowieszczą odmianę" tej choroby. Polegała ona na okresowych napadach żarłoczności z utratą kontroli nad ilością spożywanych pokarmów.
Dokładniejsze badania wykazały, że choć 40% anorektyczek ma okresy żarłoczności, istnieją osoby nie cierpiące na anoreksję, które też przejadają się często (częściej niż dwa razy w tygodniu) i sytuacja taka trwa dłużej niż trzy miesiące. Stało się więc jasne, że osoby te cierpią na zupełnie inną jednostkę chorobową, którą nazwano bulimią (żarłoczność), a potem określono jako żarłoczność psychiczna.

Specyfika choroby
Schorzenie to należy odróżnić od zaburzeń związanych z objadaniem się. Chorzy na bulimię, choć zdają sobie sprawę z utraty kontroli nad własnym zachowaniem związanym z odżywianiem się, przejadają się bardzo często, a następnie stosują sposoby kontrolowania wagi ciała, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia.
Jest to choroba o podłożu psychicznym, a chorzy na nią zwykle czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Większość pacjentów dotkniętych bulimią to kobiety. Dzielą one dni na "dobre", gdy nie odczuwają przymusu objadania się, i "złe" kiedy nie mogą powstrzymać łaknienia. Są świadome tego, że niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa.
Wedle Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, pracującego nad uściśleniem kryteriów rozpoznawania bulimii, występuje ona od 4 do 6 razy częściej niż anoreksja.

Kryteria rozpoznawania bulimii
Możemy podejrzewać bulimię, gdy kobieta:
• ma nawracające okresy żarłoczności, kiedy zjada olbrzymie ilości pokarmu w ciągu dnia (w okresie 2 godzin)
• czuje, że traci kontrolę nad swoim zachowaniem w czasie napadu żarłoczności
• regularnie stosuje metody zapobiegające przyrostowi wagi ciała, takie jak: prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających i moczopędnych, ścisła dieta, głodówka lub bardzo wyczerpujące ćwiczenia fizyczne
• ma minimum dwa napady żarłoczności w tygodniu (i stosuje po nich sposoby prowadzące do zmniejszenia wagi), przez co najmniej trzy miesiące
• przesadnie skupia uwagę na swojej sylwetce i wadze
• opisywane zaburzenia w odżywianiu się nie występują dodatkowo w przebiegu anoreksji

Typy bulimii
Bulimia podobnie jak anoreksja dzieli się na dwa typy. Pierwszy z nich to typ "przeczyszczający się" czyli taki w którym po napadzie żarłoczności następuje prowokowanie wymiotów oraz używanie środków przeczyszczających, a drugi w którym zamiast przeczyszczania się środkami farmakologicznymi i wymuszania wymiotów, osoby ograniczają ilość spożywanych pokarmów do minimum - często prowadząc do głodówek.
Na podstawie objawów diagnozuje się chorobę, ale nim rozpocznie się stosowanie jakiejkolwiek terapii, należy wykluczyć schizofrenię oraz uszkodzenie mózgu, które także mogą być przyczynami nadmiernego łaknienia.

Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na bulimię
• zmęczenie
• ospałość
• zły nastrój
• niepokój
• zaparcia
• dyskomfort w jamie brzusznej
• nieregularne miesiączki, albo ich brak
• sucha skóra
• zgrubienia skóry palców (od prowokowania wymiotów)
• uszkodzenie szkliwa zębów
• opuchlizna twarzy i policzków
• awitaminoza
• rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów
• osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego
• niechęć do samej siebie
• stany depresyjne
• napięcie
• poczucie wstydu i upokorzenia
• psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających

Przyczyny bulimii
• brak bliskiej osoby, z którym chora nie potrafi sobie poradzić
• brak samoakceptacji
• konflikty rodzinne
• zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli
• uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu
• emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie

Acha zródło: Wikipedia, wolna encyklopedia.


Zmieniony przez - boguc w dniu 2006-02-22 16:49:38

a masz tego soga


mam znajomą co ma bulimę i mówi ze wolałaby anoreksję ale to już przypadek tragiczny jest

Dzięki (jak będe miał abona odbije).
No chyba anoreksja jest mniej okropna niż bulimia ale przeglądałem zdjęcia osób chore na anoreksję i po prostu nie mogłem uwierzyć że tak wygląda jeszcze żywy człowiek. Co do anoreksji to słyszałem że dlatego iż taka osoba nie ma wogóle tkanki tłuszczowej to np boli ją strasznie zwykły dotyk czy noszenie ubrania. A najgorsze chyba jest to że wydaje jej się że ciągle jest gruba. :(

Kryteria rozpoznawania bulimii
Możemy podejrzewać bulimię, gdy kobieta:


nie tylko kobiety cierpią na bulimię i anoreksję.

MAsz racje Lara ale chyba bardzo żadko się słyszy o tym by jakiś chłopak miał anoreksję. Anoreksja i bulimia powstaje w psychice młodego człowieka, gdy np. kobieta chce wyglądać tak nienaturalnie chudo jak jakaś sławna modelka. A mężczyżni raczej żadko chcą być chudzi i tak wyglądać. Wolą być przypakowani jeśli już.

my faceci nie gęsi swoją bigoreksje mamy

niezupełnie. bulimia i anoreksja to choroby mające w podłożu problemy rodzinne, anorektyczki nie tyle chcą wyglądać chudo,co mają problem z wyrażaniem emocji i wysoką potrzebę kontroli. natomiast bulimia dotyczy osób zyjących w rodzinach, w których wszelkie emoecje są 'wywalane' na zewnątrz - wymiotowanie jest pewną analogią tego procesu. bulimia dotyka w równej mierze mężczyzn,ale być może mniej się o tym mówi. generalnie nie są to zjawiska wynikające z dążeń czysto estetycznych, te choroby to symptomy złych relacji w rodzinie, odkryto to na podstawie badań, gdy okazało się, że można wyróznić konkretny typ rodziny w jakiej żyje osoba dotknięta każdą z tych chorób i wyróżniono dwa typy relacji w rodzinie,odpowiednio anorekto- i bulimiotwórczy.

szkoda ze tak mało o bulimii napisano. bo te informacje to w google mozna znalezc. dlaczego nikt nie napisze (najlepiej kto ją juz wyleczyl) jak sie to leczy?:(

W sumie troche tych informacji jest i przejrzyście napisane więc Sogacz jak nic.

Zmieniony przez - wysięgnik w dniu 2007-01-12 21:38:23

tigerko,pytasz sie ,bo pytasz czy moze na nia cierpisz?jesli chcesz ze mna o tym pogadac to pisz na priv
co do twojego pytania...hmmm, problem lezy w psychice.Samemu ciezko sobie poradzic zarowno z anoreksja,jak i bulimia. Chociaz jest to mozliwe,jesli osoba uswiadomi sobie,ze jest chora i chce z tego wyjsc(choc akurat to czesto wmawia innym i sobie i dobrze wie,ze jest inaczej:] ) ale jesli naprawde jest swiadoma choroby i chce wygrzebac sie z niej to robi juz perwszy ogromny krok. Jednak najczesciej choroba powraca,nawet gdy dluzszy czas jest juz dobrze. Samemu mozna probowac walczyc,ale wciaz beda wracaly rozne mysli,ktore nie beda na to pozwalaly,sama podswiadomie nie bedziesz chciala wygrac z tym swinstwem.moze nie zawsze,ale beda nadchodzily takie momenty. Wlasnie dlatego lepiej zwrocic sie z tym do lekarza. Nie tylko powie co robic,ale i bedzie przynajmniej bodzcem do walki, kontrolowal wszystko...hmmm,wiesz o co chodzi walka na pewno nigdy nie bedzie latwa, czesciowo anorektyczka czy bulimiczka bedzie sie juz do konca zycia, pewne mysli na pewno beda wracaly...ale warto walczyc!

"natomiast bulimia dotyczy osób zyjących w rodzinach, w których wszelkie emoecje są 'wywalane' na zewnątrz - wymiotowanie jest pewną analogią tego procesu."

Co znaczy wywalane na zewnatrz?? Ja chorowalam na bulimie, a moja rodzina nie jest raczej jakos wybitnie patologiczna...