geruch555
dzięki
mam ciekawy wywiad a igorem janikiem:
Zasady są bardzo proste. Wygrywa ten, który odda najdalszy rzut. W przypadku jednakowych rzutów z rywalem patrzy się na kolejny w odległości rzut. Rzut należy oddać sprzed wyznaczonej linii w określony promień. Rzut jest zaliczony, gdy grot oszczepu jako pierwszy dotyka murawy. Według mnie najlepiej jest rzucać jako ostatni. Kontroluje się wtedy całą sytuację. Można odpowiedzieć na atak przeciwników. Strategicznym zagraniem jest także oddanie dalekich rzutów w pierwszych kolejkach. Często jest tak, że wielu zawodników widzących, że jest się w świetnej dyspozycji i osiąga się dalekie rzuty na samym początku chce za wszelką cenę odpowiedzieć i się usztywniają. Wynikiem tego są znacznie bliższe rzuty. Najważniejszym elementem w taktyce jest zdecydowanie psychika. Dzięki niej jest się w stanie zrobić praktycznie wszystko. Wyzwolić w sobie niesamowitą moc. Bardzo ważną sprawą jest także technika. Umożliwia ona wykonanie poprawnych rzutów niezależnie od warunków pogodowych, które są bardzo często zmienne.
Predyspozycje do rzutu oszczepem mają osoby wysokie (wzrost między 192-200 cm), o szerokich, kwadratowych barkach. Wskazana jest duża rozpiętość ramion (przynajmniej 205 cm). Sylwetka smukła. Waga - powinna się wahać w granicach 105-115 kg. Przyszły oszczepnik powinien być gibki i luźny. Powinien posiadać wrodzoną koordynację, gdyż oszczep polega na połączeniu wielu elementów technicznych jednocześnie. Najważniejsze jest przygotowanie techniczne i motoryka. Dalekie rzuty wynikają z poprawnego ułożenia technicznego i z ogromnej mocy, jaką się wkłada w rzut. Ważną sprawą jest także "luz". Nie można się spinać i usztywniać. Całość praktycznie odbywa się w rozluźnieniu, a ostatnia faza jest fazą, w której angażuje się całe ciało w oddanie rzutu.
W roku 1986 został zmieniony środek ciężkości. Przyczyną tej zmiany był rezultat jaki osiągnął Niemiec Uwe Hon. Posłał oszczep na odległość 104.80m i przerzucił stadion. Środek ciężkości został przesunięty do przodu - obecne oszczepy lecą bliżej o kilka metrów. Aktualny rekord świata wynosi 98.48m ustanowiony przez Czecha Jana Żeleznego w 1996 w Jenie. Najpopularniejszym polskim oszczepnikiem był Janusz Sidło - 4 zawodnik Igrzysk Olimpijskich. Obecny rekord Polski wynosi 86.78m i należy do Darka Trafasa.
Wydaje mi się, że oszczep to przyszłościowa konkurencja. Jest bardzo widowiskowy i jest jedną z dyscyplin lekkoatletycznych, a jak wiadomo lekkoatletyka to KRÓLOWA SPORTU. Zawody lekkoatletyczne bez oszczepu straciłyby swój blask. Oszczep je ożywia i sprawia, że stają się czymś wyjątkowym.
Oszczep jest często pomijany w dużym stopniu podczas transmisji telewizyjnych. Realizatorzy pokazują od 4 do 6 rzutów z całego konkursu. Tak wygląda większość transmisji. Inaczej jest w Finlandii, gdzie oszczep jest narodową konkurencją i postawiony jest w hierarchii sportów bardo wysoko. U nas? Jeśli zawodnik odnosi sukces wówczas media od razu się interesują oszczepem przez okres, kiedy zawodnik odnosi zwycięstwa i jest na topie. Kiedy przychodzi okres pewnego zastoju, media raczej usuwają się na bok i czekają na kolejne bardzo dobre rezultaty. Nie powinno tak być.
mam ciekawy wywiad a igorem janikiem:
Zasady są bardzo proste. Wygrywa ten, który odda najdalszy rzut. W przypadku jednakowych rzutów z rywalem patrzy się na kolejny w odległości rzut. Rzut należy oddać sprzed wyznaczonej linii w określony promień. Rzut jest zaliczony, gdy grot oszczepu jako pierwszy dotyka murawy. Według mnie najlepiej jest rzucać jako ostatni. Kontroluje się wtedy całą sytuację. Można odpowiedzieć na atak przeciwników. Strategicznym zagraniem jest także oddanie dalekich rzutów w pierwszych kolejkach. Często jest tak, że wielu zawodników widzących, że jest się w świetnej dyspozycji i osiąga się dalekie rzuty na samym początku chce za wszelką cenę odpowiedzieć i się usztywniają. Wynikiem tego są znacznie bliższe rzuty. Najważniejszym elementem w taktyce jest zdecydowanie psychika. Dzięki niej jest się w stanie zrobić praktycznie wszystko. Wyzwolić w sobie niesamowitą moc. Bardzo ważną sprawą jest także technika. Umożliwia ona wykonanie poprawnych rzutów niezależnie od warunków pogodowych, które są bardzo często zmienne.
Predyspozycje do rzutu oszczepem mają osoby wysokie (wzrost między 192-200 cm), o szerokich, kwadratowych barkach. Wskazana jest duża rozpiętość ramion (przynajmniej 205 cm). Sylwetka smukła. Waga - powinna się wahać w granicach 105-115 kg. Przyszły oszczepnik powinien być gibki i luźny. Powinien posiadać wrodzoną koordynację, gdyż oszczep polega na połączeniu wielu elementów technicznych jednocześnie. Najważniejsze jest przygotowanie techniczne i motoryka. Dalekie rzuty wynikają z poprawnego ułożenia technicznego i z ogromnej mocy, jaką się wkłada w rzut. Ważną sprawą jest także "luz". Nie można się spinać i usztywniać. Całość praktycznie odbywa się w rozluźnieniu, a ostatnia faza jest fazą, w której angażuje się całe ciało w oddanie rzutu.
W roku 1986 został zmieniony środek ciężkości. Przyczyną tej zmiany był rezultat jaki osiągnął Niemiec Uwe Hon. Posłał oszczep na odległość 104.80m i przerzucił stadion. Środek ciężkości został przesunięty do przodu - obecne oszczepy lecą bliżej o kilka metrów. Aktualny rekord świata wynosi 98.48m ustanowiony przez Czecha Jana Żeleznego w 1996 w Jenie. Najpopularniejszym polskim oszczepnikiem był Janusz Sidło - 4 zawodnik Igrzysk Olimpijskich. Obecny rekord Polski wynosi 86.78m i należy do Darka Trafasa.
Wydaje mi się, że oszczep to przyszłościowa konkurencja. Jest bardzo widowiskowy i jest jedną z dyscyplin lekkoatletycznych, a jak wiadomo lekkoatletyka to KRÓLOWA SPORTU. Zawody lekkoatletyczne bez oszczepu straciłyby swój blask. Oszczep je ożywia i sprawia, że stają się czymś wyjątkowym.
Oszczep jest często pomijany w dużym stopniu podczas transmisji telewizyjnych. Realizatorzy pokazują od 4 do 6 rzutów z całego konkursu. Tak wygląda większość transmisji. Inaczej jest w Finlandii, gdzie oszczep jest narodową konkurencją i postawiony jest w hierarchii sportów bardo wysoko. U nas? Jeśli zawodnik odnosi sukces wówczas media od razu się interesują oszczepem przez okres, kiedy zawodnik odnosi zwycięstwa i jest na topie. Kiedy przychodzi okres pewnego zastoju, media raczej usuwają się na bok i czekają na kolejne bardzo dobre rezultaty. Nie powinno tak być.
twój rekord życiowy jest twoim rekordem świata...
MarcinWuWA
