Obsesja wagi

Postanowiłam sie Was poradzić. Mam 35 lat, ważę 68kg i mam 173cm wzrostu. Wiem,że waga jest OK, wiem,że nie wyglądam źle ale.....Mam od kiedy pamietam kompleks swojego ciała. Licze kalorie, czytam o odchudzaniu, czasem zaczynam jakas diete i po kilku dniach ją odstawiam. Czuje sie raz gruba raz normalan. Jestem ogłupiona artykułami w necie. Nie chce być niewolnicą liczenia kalorii i wagi łazienkowej. Wasze forum czytam już setny raz. Wiem jak komponowac posiłki. Wiem,ze nie będe się trzymała tych wytycznych w 100% ale w 75%. Wiem,ze moje treningi sa i będa nieregularne - ale zawsze jakies będą. Wiem,że nie dam rady zrzucic tym 5kg, które od lat mnie bolą. Wiem,ze ...mam obsesje na punkcie sylwetki. Wiem,ze sporo kobiet je ma i to często tych normalnych lub nawet szczupłych. Chce po prostu zdrowo zyć i cieszyc sie tym co dała natura. Jak jest z Wami drogie Lejdis? Czy Wam tez ciagle sie wydaje,że nie jestescie idealne?

Jasne, bardzo wiele kobiet ma ten problem :> ja mam 174 cm i ważę 69 kilo, hahaha i też od zawsze się 'odchudzam'. Powiem Ci tak, ruch, treningi, dobra dieta, pomaga się ciału zregenerować, przez co człowiek czuje się lepiej, doceniając swoje starania, doceniasz siebie. To są małe kroczki, trzeba się z nich cieszyć. I pamiętaj, że wszystko zaczyna się w głowie i tak na prawdę niewiele ma wspólnego z 5 kilogramami w tą czy w tamtą :)

Poza tym, ile kobiet byłoby na tym forum, gdyby wszystkie były w 100% zadowolone (-:

Czy Wam tez ciagle sie wydaje,że nie jestescie idealne?

A skąd ten pomysł, by być idealną?

Nie da się być idealnym i im wcześniej sobie to uświadomimy, tym lepiej dla naszej psychiki

Obsesja jest zespołem zaburzeń psychicznych na tle lękowym. Więc jeśli naprawdę ją masz, a w dodatku z w płączeniu z zaburzeniem kompulsywnym (codziennie ważenie się), to radzę skontaktować się z psychologiem i podjąć terapię

Własnie to mnie przetaża, że tak mam w głowie "nasr..." Nie chcę wpaść w pętle moich koleżanek z pracy: dukan, tycie, dukan, tycie. Nie chce tez siedziec ciagle przy kompie i liczyc kalorii. Tak jakby miało to jakies strategiczne znaczenie czy jem 100g kury czy 150, czy 50g makaronu czy 60g. Czy kromka ma 30 czy 35g. Zaczne chyba od odlozenia wagi kuchennej i łazienkowej. Czas stracony na liczenie kalorii poświece na ćwiczenia. Czy to istotne dla zdrowia czy zjem 1500 czy 1700kcal? Najlepsze jest to ,że jak wyliczam i kombinuje to ....jem tyle samo jak w okresach , w których nie zwracam uwagi na liczby.

Abra...posłuchaj Martucci...jeśli sama widzisz że coś jest nie tak z Twoim podejściem do jedzenia,wyglądu itp to radzę wizytę u lekarza!! Sama przez to przeszłam...codzienne ważenie się, rozmyślanie co zjem a czego nie...każde 100g więcej na wadze doprowadzało mnie do rozpaczy, smutku...Potrafiłam położyć się na łóżku i płakać....aż doprowadziło mnie to do bulimii i anoreksji...NIE OBYŁO SIĘ BEZ LEKARZY...A jak przypomne sobie siebie sprzed roku....ohhhh...

a teraz jestem całkowicie inną osobą!! I to właśnie dzięki Lejdis - pomoc w diecie, ćwiczeniach i olbrzymia motywacja!!