sport.
Ustalmy na wstępnie jedno, nie ma czystego sportu. Niestety. Jeżeli nadal wierzysz, że jest inaczej, najlepiej nie czytaj tego tekstu. Tak będzie lepiej. Mnie wpadki dopingowe sportowców przestały już nawet szokować, czasami jednak dziwi mnie ich styl, a także całe oburzenie, które po takiej wpadce występuje.
Nandrolone.
Główny bohater. Nic nowego, ale jak widać po ilości wpadek na tym właśnie środku, również nic starego. Steryd o właściwościach anabolicznych i androgennych. Środek bardzo popularny w sporcie ze względu na swoje działanie, obejmujące zwiększoną szybkość syntezy białek, poprawę mineralizacji kośćca, a także wzrost apetytu. Niestety każde działanie ma swoją cenę. W tym przypadku jest to długi czas wykrywalności.
Ludzie, czyli znawcy.
Chodzisz na siłownię? Wiesz, że dieta to ryż i kurczak? Znasz nazwy trzech środków? Może nawet jesteś po pierwszym cyklu? Oh, yeah! Orientujesz się w sprawie jak mało kto. Dodatkowo wiesz, że nandrolon to deca, ponieważ nikt nigdy nie wymienił innego estru. Wiadomo już wszystko. Zamilcz. Zajmij się sportem i dorastaniem, a przy odrobinie szczęścia wypowiesz się za kilka lat.
Bracia Zielińscy.
Adrian i Tomek. Sztangiści. Ciężarowcy. Bracia. Marionetki zniewolone drucikami. Wykonawcy planu. Winni w razie wpadki.
Sztab trenerski i medyczny.
Trenerzy, lekarze, fizjoterapeuci, masażyści i Bóg wie kto jeszcze. Druciki. Twórcy planu. Niewinni w razie wpadki.
PZPC.
Organizator całego przedstawienia. Sponsor wykładający kasę. Krzyżaki zniewalające drucikami. Nadzorcy planu. Co to jest wpadka?
Sportowiec, kat czy ofiara?
Należy więc zadać teraz pytanie, kto tak naprawdę jest winny? Sportowiec to tylko wykonawca, stworzonego przez sztab planu, który nadzoruje związek. Trzeba to powiedzieć i trzeba to zrozumieć. Zawodnik powierza swoje zdrowie, a właściwie nawet całe życie sztabowi, grupie ludzi, którym musi zaufać. Nie ma tam miejsca na wątpliwości. Natomiast w zamian sztab robi wszystko, aby dany zawodnik osiągnął sukces, którym wspólnie pochwalą się następnie przed związkiem. To chyba proste i zrozumiałe. Zawodnik trenuje, sztab planuje, związek płaci. Problem pojawia się w momencie kiedy nie wszystko idzie zgodnie z planem. Kiedy zawodnik trenuje, sztab planuje, związek płaci, a WADA wadzi.
Hipokryzja.
Wpadka dopingowa. Coś co nie powinno się zdarzyć. Własnie dlatego zawodnik trenuje, sztab planuje, związek płaci. Jednak zdarza się, że nie wszystko idzie zgodnie z planem. Przyczyn tego może być wiele. Wtedy właśnie zawodnik zostawiony jest sam sobie. Winny wszystkiemu. Marionetka, której ucięto druciki łączące z krzyżakiem. Sukces jest towarzyski, porażka samotna. Nie jest to w porządku. Kiedy sportowiec zdobywa medal, mamy do czynienia z odpowiedzialnością zbiorową za sukces. Kiedy sportowiec wpada na kontroli, mamy do czynienia z odpowiedzialnością indywidualną za porażkę. Niby każdy zna zasady tej gry, ale jak w takiej sytuacji zachęcić ludzi do uprawiania sportu? Skąd później zdziwienie, że sport olimpijski nie działa jak należy?
Niespełnione marzenia i świadomość.
Mam świadomość jak to wygląda, ale mimo wszystko tego nie akceptuję. Dlatego trenuję na czysto. Nie zdobywam medali. Nagrodą dla mnie jest to, że nie dałem się pokonać, nie żyję w hipokryzji. Czasem, marzę o czystym sporcie, chociaż wiem, że nie jest to wykonalne. Tak czy inaczej zacząłem od siebie. Ty też możesz. W momencie kiedy będzie nas odpowiednia ilość, wszystko się zmieni. Taki właśnie jest mechanizm zmian. Takie jest prawo do marzeń. Natomiast inna jest świadomość, która mówi, że to niemożliwe.
Mój komentarz.
Dziwny jest fakt, że dwóch czołowych sportowców polskiej reprezentacji w podnoszeniu ciężarów wpada przy kontroli antydopingowej przed głównym startem na Olimpiadzie. Na dodatek wpadają na środku, którego wykrywalność jest możliwa przez stosunkowo długi czas. Dlatego też biorę pod uwagę kilka scenariuszy. Na wstępie uprzedzam tylko, że są to moje domysły i fanaberie, takie luźne myśli, które pojawiły się w związku ze sprawą. Pierwsza z możliwości wpadki to po prostu zanieczyszczony środek. Stąd właśnie zdziwienie naszych zawodników, które wcale nie musiało być udawane. Całkiem możliwe, że Adrian i Tomek stosowali zupełnie inne środki, jedynie zanieczyszczone nandrolonem. Trudno w to uwierzyć, aby na takim poziomie nie dało się uniknąć stosowania niesprawdzonych środków, ale słyszałem o takich przypadkach w środowisku ciężarowym. Druga z możliwości to pomyłka sztabu medycznego, źle wyliczone dawki środka, co według mnie raczej na tym poziomie również nie jest realne. Trzecia możliwość to po prostu polityka. Pamiętajmy, że w czasie przygotowań do poprzedniej Olimpiady, kiedy bracia Zielińscy pojechali do Gruzji na prywatny obóz, popadli w chwilowy konflikt z Polskim Związkiem Podnoszenia Ciężarów, a i tym razem wybrali indywidualny tok przygotowań. Kto ma pieniądze, ten ma władzę. Kto ma władzę, może łatwo doprowadzić do zawieszenia wybranych zawodników. Jednak ciężko uwierzyć, żeby związek działał na swoją szkodę, niszcząc dwie szanse medalowe, tuż przed samym startem. Chyba, że wpadka ta była kierowana w zupełnie inną stronę, w celu pozbycia się Szymona Kołeckiego ze stanowiska prezesa związku, który podał się do dymisji. Czwarta możliwość to działalność dywersyjna osób trzecich konkurencyjnych reprezentacji, czy też organizatora, co brzmi strasznie abstrakcyjnie w swojej prostocie. Piąta możliwość to działanie samych zawodników. Być może wzięli coś sami, dodatkowo motywując się przed startem, dla pewności i spokoju. Jednak i to wydaje się niemożliwe, ponieważ nie mamy do czynienia z nowicjuszami. Obaj sportowcy to doświadczeni zawodnicy, w tym jeden nawet z olimpijskim złotem na koncie. Wszystkie scenariusze są tak prawdopodobne, że aż niemożliwe, a prawda, jak zwykle w takich przypadkach pozostanie tajemnicą. Mnie osobiście, jak zawsze, najbardziej denerwuje hipokryzja. W tej sytuacji środowiska ciężarowego, na czele z prezesem, który sam w swojej karierze zawodniczej przyłapany został na dopingu. Wtedy jednak na pewno był to zwykły przypadek. Zdrowia!
masti
Gwid
ojan
mehow81
godula
MaGor
