Volks85
Nadwyrężenie barków oraz problemy z łopatkami to dwie najczęściej spotykane kontuzje, których nie możesz ignorować. Początkowo objawia się to brakiem równowagi w umięśnieniu struktury okołobarkowej i łopatkowej. Ścięgna mięsni łopatkowych i tkanka zawierająca płyn smarujący staw ulegają zapaleniu i puchną, przez co przestrzeń zabezpieczona dla tych struktur podczas ruchu barków staje się mniejsza. Ryzyko kontuzji wzrasta przez to jeszcze bardziej, ponieważ tkanki te mogą się wzajemnie trzeć o siebie.
Odróżnienie kontuzji od bólu mięśnia to podstawowa sprawa. Ból mięśnia to stan, który powinien trwać do 48 godzin, natomiast kontuzja często ma nagły początek i trwa o wiele dłużej.
Brak rozgrzewki
Oczywiście na pewno każdy z was już to słyszał, że jeśli nie rozgrzeje się prawidłowo zwiększa szanse nabawienia się kontuzji. Podczas rozgrzewki zwiększasz elastyczność mięsni z powodu podnoszenia ich temperatury, która zmniejsza ryzyko ich nadwyrężenia i naderwania. Ogólna rozgrzewka powinna zawierać krótki trening krążeniowy i rozciąganie. Specyficzny typ rozgrzewki powinien obejmować kilka lekkich, lub umiarkowanych obciążeniowo serii każdego z głównych ćwiczeń zarówno jak i ruchów wykorzystujących mięsni z okolicy okołobarkowej i łopatkowej.
Mięśnie łopatkowe i obręczy barkowej muszą być wystarczająco silne, aby móc sterować i kontrolować pracę stawów barkowych podczas wykonywania ciężkich ruchów.
UŻYWANIE ZBYT DUŻEGO IMPETU
Impet ma kluczowe znaczenie przy kontuzjach barków. Wykonanie prawidłowo wyciskania na płaskiej, lub skośnej ławce wymaga łagodnego połączenia negatywnej fazy ruchu (opuszczeni sztangi) z pozytywną (podnoszenie sztangi) bez wytwarzania dodatkowej siły w dolnych partiach grzbietu, lub nadmiernego ruchu tylnych partii barków. Wytwarzanie większej siły z innych grup mięśniowych, bądź zwiększenie impetu w ruchu może cię zwieść używanie większego obciążenia niż twoje barki są w stanie unieść w prawidłowy spposób.
Wzniosy ramion bokiem, lub przodem wykonywane ze znacznym impetem pochodzącym od bioder, nóg, czy dolnych partii grzbietu mogą być znakomite pod względem zwiększonego oporu w koncentrycznej fazie ruchu, natomiast w ruchu odwrotnym mogą przynieść pewne problemy. To jest właśnie powód, dla którego powinieneś zawsze ćwiczyć z takim ciężarem, aby móc z nim pokonać w prawidłowy sposób cały zasięg ruchu. Innymi słowy, używaj powolnej, w pełni kontrolowanej techniki wykonywania ćwiczeń, w której praktycznie nie może dojść do wystąpienia kontuzji w jakiejkolwiek fazie dźwigania.
BRAK ODPOWIEDNIEGO ODPOCZYNKU MIĘDZY SERIAMI
Pamiętaj im większy ciężar tym więcej potrzebujesz odpoczynku. Przykładowo jeśli stosujesz okresowy trening i w fazie siłowo wytrzymałościowej (wielokrotne serie po 8-12 ruchów) potrzeba więcej powtórzeń i mniej obciążenia, to czas wymagany na odpoczynek między seriami jest mniejszy, ponieważ większa jego ilośc mogłaby przynieść klęskę w uzyskaniu polepszenia siłowej wytrzymałosci. Jeżeli wykonujesz serie z dużym obciążeniem i o niewielu powtórzeniach (3 serie po 5 ruchów) dla uzyskania większej siły i mocy mięśni powinieneś wydłużyć czas odpoczynku. Podczas tego okresu rozciąganie ćwiczonych mięśni może się okazać wielce korzystne.
PRZETRENOWANIE
Odkryliśmy, że okresowy program ćwiczeniowy jest bezpieczny i mniej kontuzjorodny dla barków niż inne bardziej konwencjonalne układy treningowe. Okresowy program składa się z fazy siłowo-wytrzymałościowej wykonywanej w trzech seriach po 10 powtórzeń. W pierwszej serii obciążenie ma wynosić 60% maksymalnego ciężaru jaki można jednorazowo unieść. W drugiej natomiast już 65%, a wtrzeciej 70%. Powinieneś, wykonywać w ten sposób 2-3 ćwiczenia, czyli w sumie 6-9 serii. Następna, siłowa faza składa się typowo z trzech serii po pięć ruchów z obciążeniem wynoszącym 75% jednorazowego maksimum w pierwszej, 80% w drugiej i 85% w trzeciej. Zrób dwa ćwiczenia na grupę mięśniową. Ostatnia faza siły i mocy mięśni składać się będzie z serii o następującym rozkładzie powtórzeń: 4-3-2 z obciążeniem 88% maksymalnego i wyższym. Na każdą grupę mięśniową rób w ten sposób dwa ćwiczenia. Każdą fazę kontynuj przez cztery tygodnie.
WAŻNE WITAMINY
POMÓŻ TRZESZCZĄCYM, BOLĄCYM STAWOM
Glukozamina i siarczan chondroityny, dwa składniki tkanki łącznej pomagają utrzymać zdrowie stawów i naprawiać niewielkie uszkodzenia. Ich połączenie może działać synergicznie i pobudzać produkcję chrząstki. Substancje te mogą także zmniejszyć te bóle stawów, z powodu, których przestaliście chodzić na siłownię.
OCHRANIAJ CRZĄSTKĘ I SPOWALNIAJ PROCESY ZAPALNE
Duże dawki witamin antyoksydacyjnych, zwłaszcza witaminy C, mogą zmniejszyć ryzyko zaniku chrząstki i opużnić rozwój zapalenia kostno-stawowego. Większ podaż witaminy D spowalnia progresję zapalenia kostno-stawowego kolana.
ZMNIEJSZ BÓL I ZAPALENIE
Witamina E łagodzi bóle kostno-stawowe. Niacyna poprawia ruchomość stawu, zmniejsza zapalenie i potrzebę stosowania leków przeciwzapalnych. Kwas foliowy i kobalamina (witamina B12) lepiej niż niesterydowe leki przeciwzapalne łagodzi kostno-stawowe bóle ręki.
Odróżnienie kontuzji od bólu mięśnia to podstawowa sprawa. Ból mięśnia to stan, który powinien trwać do 48 godzin, natomiast kontuzja często ma nagły początek i trwa o wiele dłużej.
Brak rozgrzewki
Oczywiście na pewno każdy z was już to słyszał, że jeśli nie rozgrzeje się prawidłowo zwiększa szanse nabawienia się kontuzji. Podczas rozgrzewki zwiększasz elastyczność mięsni z powodu podnoszenia ich temperatury, która zmniejsza ryzyko ich nadwyrężenia i naderwania. Ogólna rozgrzewka powinna zawierać krótki trening krążeniowy i rozciąganie. Specyficzny typ rozgrzewki powinien obejmować kilka lekkich, lub umiarkowanych obciążeniowo serii każdego z głównych ćwiczeń zarówno jak i ruchów wykorzystujących mięsni z okolicy okołobarkowej i łopatkowej.
Mięśnie łopatkowe i obręczy barkowej muszą być wystarczająco silne, aby móc sterować i kontrolować pracę stawów barkowych podczas wykonywania ciężkich ruchów.
UŻYWANIE ZBYT DUŻEGO IMPETU
Impet ma kluczowe znaczenie przy kontuzjach barków. Wykonanie prawidłowo wyciskania na płaskiej, lub skośnej ławce wymaga łagodnego połączenia negatywnej fazy ruchu (opuszczeni sztangi) z pozytywną (podnoszenie sztangi) bez wytwarzania dodatkowej siły w dolnych partiach grzbietu, lub nadmiernego ruchu tylnych partii barków. Wytwarzanie większej siły z innych grup mięśniowych, bądź zwiększenie impetu w ruchu może cię zwieść używanie większego obciążenia niż twoje barki są w stanie unieść w prawidłowy spposób.
Wzniosy ramion bokiem, lub przodem wykonywane ze znacznym impetem pochodzącym od bioder, nóg, czy dolnych partii grzbietu mogą być znakomite pod względem zwiększonego oporu w koncentrycznej fazie ruchu, natomiast w ruchu odwrotnym mogą przynieść pewne problemy. To jest właśnie powód, dla którego powinieneś zawsze ćwiczyć z takim ciężarem, aby móc z nim pokonać w prawidłowy sposób cały zasięg ruchu. Innymi słowy, używaj powolnej, w pełni kontrolowanej techniki wykonywania ćwiczeń, w której praktycznie nie może dojść do wystąpienia kontuzji w jakiejkolwiek fazie dźwigania.
BRAK ODPOWIEDNIEGO ODPOCZYNKU MIĘDZY SERIAMI
Pamiętaj im większy ciężar tym więcej potrzebujesz odpoczynku. Przykładowo jeśli stosujesz okresowy trening i w fazie siłowo wytrzymałościowej (wielokrotne serie po 8-12 ruchów) potrzeba więcej powtórzeń i mniej obciążenia, to czas wymagany na odpoczynek między seriami jest mniejszy, ponieważ większa jego ilośc mogłaby przynieść klęskę w uzyskaniu polepszenia siłowej wytrzymałosci. Jeżeli wykonujesz serie z dużym obciążeniem i o niewielu powtórzeniach (3 serie po 5 ruchów) dla uzyskania większej siły i mocy mięśni powinieneś wydłużyć czas odpoczynku. Podczas tego okresu rozciąganie ćwiczonych mięśni może się okazać wielce korzystne.
PRZETRENOWANIE
Odkryliśmy, że okresowy program ćwiczeniowy jest bezpieczny i mniej kontuzjorodny dla barków niż inne bardziej konwencjonalne układy treningowe. Okresowy program składa się z fazy siłowo-wytrzymałościowej wykonywanej w trzech seriach po 10 powtórzeń. W pierwszej serii obciążenie ma wynosić 60% maksymalnego ciężaru jaki można jednorazowo unieść. W drugiej natomiast już 65%, a wtrzeciej 70%. Powinieneś, wykonywać w ten sposób 2-3 ćwiczenia, czyli w sumie 6-9 serii. Następna, siłowa faza składa się typowo z trzech serii po pięć ruchów z obciążeniem wynoszącym 75% jednorazowego maksimum w pierwszej, 80% w drugiej i 85% w trzeciej. Zrób dwa ćwiczenia na grupę mięśniową. Ostatnia faza siły i mocy mięśni składać się będzie z serii o następującym rozkładzie powtórzeń: 4-3-2 z obciążeniem 88% maksymalnego i wyższym. Na każdą grupę mięśniową rób w ten sposób dwa ćwiczenia. Każdą fazę kontynuj przez cztery tygodnie.
WAŻNE WITAMINY
POMÓŻ TRZESZCZĄCYM, BOLĄCYM STAWOM
Glukozamina i siarczan chondroityny, dwa składniki tkanki łącznej pomagają utrzymać zdrowie stawów i naprawiać niewielkie uszkodzenia. Ich połączenie może działać synergicznie i pobudzać produkcję chrząstki. Substancje te mogą także zmniejszyć te bóle stawów, z powodu, których przestaliście chodzić na siłownię.
OCHRANIAJ CRZĄSTKĘ I SPOWALNIAJ PROCESY ZAPALNE
Duże dawki witamin antyoksydacyjnych, zwłaszcza witaminy C, mogą zmniejszyć ryzyko zaniku chrząstki i opużnić rozwój zapalenia kostno-stawowego. Większ podaż witaminy D spowalnia progresję zapalenia kostno-stawowego kolana.
ZMNIEJSZ BÓL I ZAPALENIE
Witamina E łagodzi bóle kostno-stawowe. Niacyna poprawia ruchomość stawu, zmniejsza zapalenie i potrzebę stosowania leków przeciwzapalnych. Kwas foliowy i kobalamina (witamina B12) lepiej niż niesterydowe leki przeciwzapalne łagodzi kostno-stawowe bóle ręki.
sport to zdrowie, kto nie wie, tu się dowie :)
Krzysztof Piekarz
