PoTreningu
Koncepcja żywieniowa oparta na zasadach „przerywanego postu” (z ang. Intermittent fasting), w ostatnich latach niemalże zrewolucjonizowała podejście do jedzenia. Chociaż strategia ta w odniesieniu do fitnessowych idei i kulturystycznych dogmatów na temat tego, jak powinna wyglądać zdrowa dieta okazała się wręcz wywrotna, to szczególnie duże grono zwolenników uzyskała wśród osób trenujących siłowo i chcących poprawić kompozycję sylwetki. Entuzjaści przerywanych postów lubowali się w obalaniu „żywieniowych mitów”, podpierając się przy tym badaniami naukowymi. Czy jednak patrząc obiektywnie, nauka faktycznie daje należyte wsparcie tej kontrowersyjnej idei?
Czym jest „intermittent fasting” I jak wygląda w praktyce?
Terminem „intermittent fasting” (IF) nazywa się rozwiązania żywieniowe, które zakładają wprowadzenie krótkookresowych głodówek trwających najczęściej od 14 do 24 godzin. W praktyce wyróżnić można dwa główne schematy obowiązujące w tej koncepcji. Pierwszy nich zakłada wprowadzanie postu całkowitego lub modyfikowanego w wybrane dni tygodnia. Drugi opiera się na codziennym poszczeniu, ale jedynie przez pewną część doby.
ADF i ADMF
Przykładem pierwszego rozwiązania, może być strategia żywieniowa zwana ADF, przekształcona następnie w ADMF. Została ona opracowana przez panią Kristę Varady i polega na tym, że całkowity (ADF) lub częściowy (ADMF) post wprowadzany jest co drugi dzień, naprzemiennie z dietą bez limitów kalorycznych. Warto tutaj dodać, że opcja ADF zakładała możliwość dostarczania w dni postne około 25% dziennego zapotrzebowania energetycznego w postaci jednego posiłku spożywanego w porze okołopołudniowej.
Przeczytaj całość na PoTreningu: http://potreningu.pl/articles/4501/intermittent-fasting-przerywany-post-w-swietle-najnowszych-badan
Krzysztof Piekarz
