Histora Boksu!

Historia boksu
Boks pojawił się już w programie igrzysk w starożytnej Grecji. Statyczne bijatyki dwóch zawodników były bardzo brutalne i często kończyły się śmiercią. Walki te, bez żadnych określonych reguł, niewiele miały wspólnego ze szlachetnym sportem, jaki narodził się w roku 1719.
Wówczas to Amerykanin James Figg założył przy Tottenham Court Road w Londynie "akademię" boksu. Figg został też pierwszym mistrzem bokserskim w historii.
Jedną z największych gwiazd boksu był Cassus Klay zwany puzniej Muhamed Ali.
Muhammad Ali jest tym który rzucił magiczny czar na swiat boksu, zaklęcie ,które już nigdy nie ustąpi. Jego postać wykroczyła daleko poza granice sportu i stała się znana w każdym zakątku swiata, nie tylko z powodu bajecznych bokserskich osiągnięć ale i wkładu w przemiany społeczne. Stał się on jednym z symboli lat 60-tych i 70-tych i zasłużył sobie na jedyny właściwy przydomek - po prostu: "The Greatest" Ali stracil najlepsze swoje lata poza ringiem, płacac wysoką cenę za odmowę wyjazdu na wojnę w Wietnamie. Jak to sam okreslił "Nie mam nic do tych ludzi z VietCong'u' . Byl on mocno krytykowany za brak patriotyzmu, ale żeby zrozumieć jego gest trzeba wziąść pod uwagę klimat społeczny w tamtym okresie. Młody Cassius po zdobyciu złotego medalu na Olimadzie w Rzymie, kilka tygodni po przyjeżdzie do swojej ojczyzny nie został wpuszczony do pobliskiej restauracji jako czarny obywatel ! Urodził się 17.01.1942 w Louisville, w stanie Kentucky jako Cassius Clay, imię to porzucil jako "niewolnicze" po przejściu na Islam po pokonaniu w lutym 1964r., uważanego wówczas za niezwyciężonego Sonny Listona. Wkrótce po zdobyciu złotego medalu na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie pod wytrawną opieką Angello Dundee'ego rozpoczął olśniewającą profesjonalną karierę. Obdarzony niewiarygodną szybkością rąk i wyjątkową pracą nóg doprowadzał do wściekłości purystów sztuki bokserskiej, "tańcząc" wokół przeciwników, z opuszczonymi rękami, w mgnieniu oka wyprowadzając precyzyjne ciosy. Wprowadził zwyczaj podawania przed walką rymowanek, określających w której rundzie przeciwnik zostanie znokautowany i...dotrzymywał obietnic. Przed pierwszym pojedynkiem z uważanym w tamtym czasie za nie do pokonania - Sonny Listonem, niewielu dawało szansę temu "zarozumialcowi z Kentucky". Ali zaszokował świat zmuszając byłego czempiona do poddania się po sześciu niewiarygodnych rundach. "Muszę być największy" ten okrzyk skierowany do wątpiących w niego żurnalistów pozostaję w uszach wielu do dziś. Ali jako mistrz nie mógł być już więcej ignorowany. Jednak jego niezwykła pewność siebie i przynależność do organizacji o bardzo kontrowersyjnych poglądach takich jak "Naród Islamu" oraz kontakty z przywódcami radykalnych ruchów na rzecz praw czarnych obywateli, spowodowała , że w oczach konserwatywnego establiszmentu byl on czarnym charakterem, który musi zostać pokonany. Przez długi czas były to tylko marzenia. Szybko rozprawił sie z Listonem w rewanżowej walce. Jak wcześniej Joe Louis stał się inspirującym symbolem dumy czarnych obywateli w tych trudnych czasach. Pokonywał z łatwością wszystkich pretendentów w tym bylego mistrza Floyda Patersona, George'a Chuvallo i obdarzonego bardzo mocnym ciosem Clevelanda Williams'a - w walce która uwazana jest przez wielu za najlepszy pokaz w wadze ciężkiej czysto bokserskich.umiejetności. Po odmowie służby w wojsku i wyjazdu do Wietnamu pozbawiony został licencji na 3 lata. Po ponownym jej odzyskaniu i pokonaniu trudnych przeciwników w osobach Bonaveny i Jerry'ego Quarry stało się to co było niemalże nie do pomyślenia - Ali przegrał. Jego pogromcą był Joe Frazier, który wygrał na punkty po piętnastu niezwykle brutalnych rundach, ścinając niemalże z nóg w 15 rundzie tego pojedynku z 1971 roku reklamowanego jako "Walka Stulecia" perfekcyjnym lewym sierpowym. I chociaż przegrał on wkrótce potem na punkty z Kenem Nortonem, jego kariera byla daleka od zakończenia. Ali tracąc wiele z niewiarygodnej szybkośći zmodyfikował styl walki, a jego najwieksze chwile chwały i sławy mialy dopiero nadejść. Pojechał do samego serca Afryki, kontynentu jego upokarzanych przodków, zairskiej dżungli. Miał tam spotkać wzbudzającego grozę swoją siłą ciosu, który rok wczesniej sześciokrotnie w przeciągu 2 rund powalił na deski J. Fraziera w Kingston stając się championem, w dewastującym stylu znokautował pogromcę Alego, Kena Nortona, niepokonanego - "Big George'a" Foremana. Niektorzy tego dnia obawiali sie o życie Alego. Jednak przyjął on najmocniejsze jego uderzenia (przyznając nawet potem, że były chwile w których miał stany nieświadomości i przytomności wystepujące naprzemiennie), zanim znakomitą kombinacją w ósmej rundzie "Rumble in the Jungle" znokautował wyczerpanego Foremana. Był to wspaniały moment chwały wielkiego człowieka. Chociaż Ali panował przez kolejne trzy lata, jednak żadna inna walka nie przyniosła tyle dramatyzmu i nie pokazała nadzwyczajnego serca do walki co legendarna "Thrilla in Manila" w pażdzierniku 1975 roku, w której w skwarnych światłach otaczających ring pokazał prawdziwą wielkość zmuszając po 14 najbardziej brutalnych rundach w historii wagi ciężkiej naroznik Fraziera do podania swojego zawodnika i wygrania tej najwiekszej rywalizacji w historii boksu (Ali wygrał rewanz rok wczesniej). Ali wspominał że "był tak blisko smierci, jak nigdy dotąd". Jak to póżniej okreslil "Przyjechalismy do Manilii jako dwaj mistrzowie, wyjachaliśmy jako starcy". Obydwaj nigdy juz nie byli tacy sami. Wydaje sie, że był to najlepszy moment na odejście z ringu, jednak jak wielu przed nim kontynuował karierę zbyt długo. Wygrał trzecią walke z Nortonem ( choć jako "The Greatest" przyznał potem że zwyciestwo należało się jego rywalowi), stracl i odzyskał ponowniie tytul na rzecz Leona Spinksa, powrocił jeszcze raz by przegrać jako już chory człowiek na rzecz utalentowanego Larry'ego Holmesa, w pojedynku w którym rywal prosił sedziego o zatrzymanie walki nie chcąc krzywdzić wielkiego mistrza któremu pozostalo juz tylko serce do walki. Po porażce z Trevorem Berbickiem w 1981 ostatecznie zakończyl karierę. Pomimo tego iż cierpi na chorobę parkinsona wciaż jest postacią roztaczajacą aure magii wokól ringu i wciaz będzie w naszych sercach jako ten którym był - po prostu "The Greatest" Muhammad Ali Walk 56, 51 Zwycięstw 5 porażek ( 37 KO )


Walki w tamtych czasie odbywały się na gołe pięści i bez żadnych określonych reguł. Brytyjczyk Jack Broughton, który w 1730 roku zastąpił Figga, przez 18 lat zachował mistrzowski tytuł i jako pierwszy skodyfikował zasady tego sportu. Wstrząśnięty śmiercią na ringu jednego z swych przeciwników, George'a Stevensona, zaproponował, by walka kończyła się automatycznie, jeśli jeden z pięściarzy upadnie i nie podniesie się przez 30 sekund. Rękawice, dziś podstawowy atrybut boksera, pojawiły się dopiero w roku 1881. W roku 1916 podjęto ważną decyzję o ograniczeniu oficjalnych walk o mistrzostwo do 15 rund po trzy minuty każda, z jednominutowymi przerwami. W przypadku amatorów formułę ograniczono do trzech rund trzyminutowych.

Jako sport amatorski boks zajmuje specjalne miejsce w olimpijskiej tradycji, pojawił się bowiem w programie już w 1904 roku, na igrzyskach w Saint Louis, a nieobecny był tylko raz, w roku 1912 (ze względu na zakaz uprawiania tego sportu w Szwecji). Powrócił na kolejnej olimpiadzie w Antwerpii (1920). W 1946 roku powstało Międzynarodowe Stowarzyszenie Boksu Amatorskiego (AIBA). Obecnie liczy ono 186 członków i od 1974 roku organizuje mistrzostwa świata. Nawet jeśli boks nie jest zaliczany do najważniejszych dyscyplin olimpijskich, zajmuje w ruchu olimpijskim szczególne miejsce. Wielu mistrzów świata wagi ciężkiej odnosiło pierwsze ważne zwycięstwa właśnie podczas igrzysk - między innymi Muhammad Ali (znany też jako Cassius Clay), bracia Spinks (Michael i Leon), Joe Frazier i George Foreman. Również aktualny mistrz świata, Brytyjczyk Lennox Lewis, występował na olimpiadzie w Seulu (1988), gdzie zdobył dla Kanady złoty medal. Mimo wielu zmian - udoskonalenia metod sędziowania, lepszego przygotowania bokserów i opieki medycznej - wypadki tym sporcie nie są niczym niezwykłym, psując jego wizerunek. Z tego względu MKOl już kilkakrotnie groził usunięciem boksu z programu olimpijskiego, zwłaszcza po rozmaitych skandalach związanych z poziomem sędziowania i niektórymi werdyktami sędziów. Opinii o boksie na pewno nie poprawiają bardzo poważne niekiedy kontuzje zawodników, a nawet wypadki śmiertelne. Bodaj najbardziej znanym przykładem jest tu Muhammad Ali, który nabawił się na ringu choroby Parkinsona. Mimo tych negatywnych aspektów, boks - odwołujący się do najstarszych ludzkich instynktów samoobronnych - zawsze pozostanie jednym z najpopularniejszych sportów.
Boks, walka na pięści, rozgrywana przez mężczyzn albo kobiety wg ściśle określonych przepisów. Celem walki jest zadanie przeciwnikowi jak największej liczby prawidłowych ciosów, przy jednoczesnym unikaniu ataków i ciosów rywala. Zwycięzca musi uzyskać przewagę punktową w wyniku zadawanych prawidłowo ciosów lub uczynić rywala niezdolnym do dalszej walki.

Pojedynki bokserskie odbywają się na ringu bokserskim, z reguły pomiędzy zawodnikami o zbliżonej wadze ciała. Specjalne rękawice bokserskie wykonane są ze skóry lub sztucznego tworzywa, w środku wyścielone miękkim materiałem ochronnym. W boksie amatorskim używa się rękawic o wadze 228 g, w zawodowym - 171 g. W amatorskim rozróżnia się 12 kategorii wagowych: papierowa - do 48 kg, musza - do 51, kogucia - do 54, piórkowa - do 57, lekka - do 60, lekkopółśrednia - do 63,5, półśrednia - do 67, lekkośrednia - do 71, średnia - do 75, półciężka - do 81, ciężka - do 91 i superciężka - powyżej 91 kg. W boksie zawodowym istnieje ponadto 17 rozszerzeń kategorii podstawowych. Bokser korzysta z pomocy sekundanta i jego pomocnika, przygotowujących zawodnika do walki oraz udzielających mu niezbędnej pomocy i porad w 1-minutowych przerwach między rundami. Walkę na ringu prowadzi sędzia ringowy, a sędziowie punktowi określają prawidłowość zadawanych ciosów. W boksie amatorskim walki trwają 5 rund, po 2 min każda. W boksie zawodowym walki kontraktuje się na określoną liczbę rund (maks. 15), walkę prowadzi sędzia ringowy, 5 pozostałych to sędziowie punktowi. Walka bokserska może się zakończyć zwycięstwem na punkty, zwycięstwem przez nokaut (gdy przez przynajmniej 10 s zawodnik nie może przyjąć postawy obronnej), zwycięstwem przez RSC (niezdolność zawodnika do walki z powodu kontuzji lub zbyt dużej przewagi przeciwnika), zwycięstwem przez poddanie się przeciwnika (zawodnik lub jego sekundant podejmują decyzję o zaprzestaniu walki), zwycięstwem przez dyskwalifikację przeciwnika (decyduje o tym sędzia ringowy), remisem lub zwycięstwem bez walki (przeciwnik, z różnych względów, nie stawił się na ringu na czas).

łap soga , przeczytam jutro bo padam ale , podawaj linki skąd zaczerpnąłeś tekst !! link + autor ew autor , chyba zę ty jesteśjego autorem

OK spox Thx