Aikido (mój debiut na sfd-zapraszam:)

Teraz zostawmy filozofię-wszedłem na nią tylko gdyż zapytał o nią Gandalf.

Gandalf:

Aikidoka do walki miedzystylowej musiałby poćwiczyć parter i atak-i to już jak piszesz nie byłoby czyste Aikido. To byłoby coś w stylu MMA.
Może byłby to dobry pomysł pod względem technicznym-ale za długo by to trwało. Może nawet samo Aikido po wielu latach by się nadawało-bo Aikido po 40 latach jest stylem równie efektownym co efektywnym-ale kto w wieku 60 lat zacznie brac udział w UFC? Technika to jedno-wiek to drugie.

Wszystko jest kwestią ilości czasu jaki poświęcisz na trening-pod kątem ringu lepiej przez 10 lat ciągnąć BJJ i MT równolegle-niż po 10 latach aikido umiec się tylko obronić przed średniej klasy napastnikiem.. Przyznaje to każdy-z aikidokami włącznie. Pod kątem samoobrony-BJJ i MT też przyniosą efekty szybciej-kto temu zaprzecza?

Ale-to, że Aikido przynosi efekty wolniej nie znaczy, że nie przynosi ich w ogóle. Dobry Aikidoka w uczciwym starciu 1 na 1 czy to na gali czy na ulicy osiągnie swój cel-obroni sie. Na gali-polegac to bedzie na tym, ze przez kilka minut nie da sie trafić(co nie jest wcale łatwe! Łatwiej chyba brać ciosy na gardę niż uniknąć każdego ataku) i napastnikiem rzuci jesli mu sie uda. Na ulicy-podobnie, tyle, że oprócz obrony będzie atakował-co zwiększy jego arsenał. Na gali mistrz Aikido nie przykopie karatece-bo 1. udowodniłby słabośc Aikido 2. kopanie się z karateką nie jest dobrym pomysłem.
Nie polecam nikomu Aikido jako stylu pod turnieje miedzystylowe. Ale do zapewnienia sobie elementarnego bezpieczenstwa nadaje sie ono calkiem niezle. Wole ćwiczyć cos, o czym wiem ze efekty przyniesie wolno-niz cos, gdzie instruktor będzie mnie mamił skutecznością dźgania napastnika palcami w oczy i kopania go w klejnoty...

Cavior, znowu stąpasz po cienkim lodzie. Polecasz aikido jako skuteczną samoobronę? A ja naiwny myślałem, że już to ustaliliśmy...
Jeżeli uważasz, że warto trenować aikido, żeby po 15 latach móc się obronić, to ja wolę już tego nie komentować. Poza tym sam przyznajesz, że są style skuteczniejsze w samoobronie i łatwiejsze do opanowania. Zatem komuś, kto chce opanować samoobronę należałoby te właśnie style polecać. Bo jeżeli lepiej będzie umiał się obronić po 2 latach na MT niż po 15 na aikido, to wybacz. Temu, co poszedł na aikido przepadło 13 lat!
A tak w ogóle, to nie wracajmy może już do dyskusji o skuteczności aikido, bo wszystko już zostało powiedziane. Z całej debaty wnioski są takie:
1) chcesz się nauczyć samoobrony - zapisz się na KB, MT, MMA, BJJ, Judo itp itd
2) chcesz się nauczyć fajnie fikać i podrygiwać - idź na aikido albo capoeirę

Uzyłem wyrażenia:

Ale do zapewnienia sobie elementarnego bezpieczenstwa nadaje sie ono calkiem niezle.

Elementarne-czyli podstawowe. I nie mowie o ringu-bo tam sa potrzebne inne umiejetnosci.
Elementarne nie oznacza, że będę po krotkim treningu skutecznie rzucal ludzmi-ale przy odrobinie sprytu po paru latach bede
mniej bezbronny niz bylem. I bede zdecydowanie lepszy niż po kursach samoobrony-bo w klubie nikt nie wmawia mi, ze Aikido szybko daje skutecznosc-a pranie mozgu na kursach jest zjawiskiem znanym. Nawet o kraverach krążą takie opowieści, że strach się bac.
Pierwszy dan aikido we w miare uczciwym starciu z pojedynczym, nieuzbrojonym napastnikiem ma nienajgorsze szanse. 3 dan tego samego napastnika cięzko uszkodzi.

Polecanie komus do samoobrony tylko i wyłącznie styli typu MT, KB czy BJJ to dość sztywne podejście-bo nie każdy się w nich sprawdzi. Dużo zależy od predyspozycji-fizycznych i psychicznych.

Jeżeli uważasz, że warto trenować aikido, żeby po 15 latach móc się obronić

Znowu wałkujemy to samo. Aikido warto cwiczyc dla innych celów-ale po jakims czasie okazuje sie, ze zdolnosci do obrony rowniez wzrosly.
Wiec mozna to z czystym sercem komus polecic jako fajną aktywność-oraz swoistą formę doskonalenia się w samoobronie.

Konkluzje:
1.Chcesz sie nauczyc skutecznie walczyc-idz na cos innego.
2.Chcesz postudiowac ruch-i odkryc, ze to studiowanie po dluzszym czasie zapewni Ci nienajgorsze umiejetnosci obronne-idz na aikido.

A najlepiej idz na wszystko po kolei, sprobuj i pomysl co wolisz.

Twoja wypowiedź w tej formie jest dla mnie do przyjęcia
Osobiście jednak uważam, że wszystkie zalety aikido + lepsze umiejętności i szybsza nauka to chociażby JJ. Nawet chętnie bym pochodził, ale stara dupa już jestem i mi się nie chce

kopt, między jj a jj są róznice, często ogromne. nie generalizuj. nawetw polsce jiu-jitsu (nawet pomijając bjj) to bardzo szerokie pojęcie

na pewno masz rację. W tym temacie w ogóle nie czuję się na siłach dyskutować, ale chętnie bym się czegoś ciekawego dowiedział

ty też nie możesz spać? zaraz, która to godzina...? niech to, już jasno... chyba pójdę spać wybywam. i zapraszam do grapplu.

Kopt:

No proszę, fizyk i filozof wypracowali pewien kompromis
Za co weźmiemy się teraz? Może obsmarujmy ustrój polityczny tego kraju? Tu chyba łatwiej sie dogadamy jesli idzie o poglądy

Czemu nie zdecydowalbym sie na JJ? Są 2 ważne powody.

1.Wiesz, z jujutsu wedlug mnie jest podobny problem co z wushu-o czym niejako wspomnial Jodan.
Styli, odmian i instruktorów jest tak dużo-że trudno się połapac. Są niewątpliwie sekcje świetne-a są i słabe. Aikido pod tym względem jest podobne do judo-zostało opracowane na bazie jj po wyeliminowaniu technik niebezpiecznych dla zycia partnera-oraz silnie ujednolicone. Mogę isc praktycznie do dowolnej sekcji(poza moze Yoshinkan i Tomiki) i ogromna czesc technik-jesli nie wszystkie-bedzie mi znana chociaz z widzenia. Roznic sie moze sposob ich wykonania, pewne detale-ale sama idea jest ta sama, zas na jj nie wiesz czego masz sie spodziewac.

2.Na jj uczysz sie szybciej-ale mozesz nabyc troche zlych nawykow-bo nie wszystko pocwiczysz na full.
Np technika znana w Aikido jako uchikaiten nage-w jujustu pewnie ma inną nazwę-i inaczej się ją zamyka.
Na jj po sprowadzeniu partnera w dół masz przywalić mu z całej siły kolanem w szczeke-i to jest koniec techniki. Nie przywalisz mu za mocno-bo partner ma wykręconą rekę a drugą za dobrze sie nie zasloni-wiec bedziesz markował kopnięcie-przez co potem moze nie bedziesz umial go użyc.

Na aikido mozesz kopac na full-bo technika zostala tak opracowana(konczy sie rzutem) ze partner niejako "ucieka" przed trafieniem. Jesli zrobie to na aikidoce-nic mu sie nie stanie. Jesli zrobie to samo na kims kto nie wie ,że nalezy wejść w przewrót-rozwale mu twarz.

To tylko przyklad pewnego zjawiska-techniki na jj analogiczne do odpowiednikow z aikido są twardsze(mialem okazje cwiczyc na aikido z ludzmi z jj-i ich np kotegaeshi potrafi być makabrycznie bolesne)-ale w ten sposob nie do konca mozesz je zrobic tak jak należy-bo uke chce przezyc trening.
Na aikido są robione miękko-wiec sie nie musisz matwic(za bardzo)-a jesli zrobisz dany rzut miękko na kimś, kto nie zna ukemi(jak statystyczny napastnik) to i tak z gościa zostanie plama na asfalcie.

Pierwszy powód... no cóż. Tego tak na prawdę nigdzie nie unikniesz. Co do drugiego, to mam pewne wątpliwości. Wydaje mi się (ale tylko wydaje), że w tym wypadku markowanie zakończenia wystarczy, bo to już tylko kwestia siły. Jest zupełnie inną sprawą, że musiałbym być cholernie bardzo zagrożony, żebym zdecydował się dobić leżącego kolanem. Bo ja już taki pokojowy jestem
A co do kompromisu fizyka i filozofa... nie widzę w tym nic dziwnego. Fizyka - jak wszystkie nauki przyrodnicze - ma swoje źródło w jońskiej filozofii przyrody. Różnica polega na tym, że o ile zadaniem fizyka jest analiza fenomenu, o tyle zadaniem filozofa jest jego resynteza. A zatem fizyka i filozofia doskonale się uzupełniają. Nie sądzisz?

Cavior, znowu włazisz z butami na cudze grządki, nie patrzac, gdzie co rośnie. To o czym piszesz to jedna z podstawowych wad tradycyjnego jiu-jitsu, ale przecież jest jeszcze sporo pełnokontaktowych odmian sportowych, powstałych na bazie judo i m.in. karate. nie wrzucaj ich do jednego wora z tradycyjnymi.